dedemle birlikte seçtiğimiz kırmızı magnum bisikletim.
bir de, dedemi olması gereken yerde bulamadığım ve bir daha da hiç bulamayacağımı anladığımda gözümden süzülen birkaç damla yaşın soğukluğu. evet soğuktu..
akla geldiğinde beynin silmeden önce son kez sorması olarak algılayıp üzerine düşünerek tadını çıkarıp veda ettiğim imgelerdir.mesela az önce anasınıfından çıkıp eve geldim. aradaki mesafe elli metre kadardı zaten. kırmızı önlüğümü de seviyorum. bundan sonra hayatım boyunca bu tonda bir kırmızıyı yakalamayabilirim. saat üç suları ama ben saate bakmayı hala bilmiyorum. tv de casper evde kumanda kavgası var. ben ve karındaşlarımın hayatımız boyunca aynı okulda öğretim gördüğümüz tek sene. farkında değilim bunun tabi. mevsim bahar mı yaz mı kendisi de bilmiyor. mayısın sonu haziranın başı gibi. casper ı seyredirken arkadaşlar çağırıyor oyuna. benim için o zamanlar olağanüstü bir şey. çünkü yakın komşularımız arasında akranım kimse yok. dışarı çıkıyoruz. komşunun arka bahçesine. atılmış küflenmiş bir karyola iskeleti var. yaylı maylı üzerinde zıplıyoruz. eğleniyoruz bir şekilde. bugün hayatı çok seviyorum. kalbimin bu ışıltıda kalmayacağını bilsem daha çok severim. film kopmak üzere...hoşça kal. bana acı ve iyi çocuk ol.
evin karşısındaki ormanlığı seyretmek.saatlerce seyretmek.
bi civcivin ölmesi.
pembe -gri bi elbise, annemin dağılan inci kolyesini yapmaya çalışmam.
babanın sizi kucağına alarak evin içinde şarkılar söyleyip gezdirerek uyutması.
