taso, misket, desenli mendiller, kokulu kağıtlar, kozalak, sakız içinden çıkan dövmeler, şeker ve özellikle şıpsevdi içinden çıkkan 'aşk..' şeklinde devam eden kağıtlar..
3 taş, 5 taş ve dokuz taş taşları...
3 taş taşları: küçük gri çakıl taşları,
5 taş taşları: küçük deniz kenarında olan pürüzsüz taşlar,
9 taş taşları: mermer taşlardı.
pokemon kartları... 3 numaralı charizard çok satıldığından tek eksiğimiz oydu günler öncesinden kuzenimle ayırtmıştık bakkala. geldiğini öğrenince ona kavuşmanın sevinci... tabi bir gün anneler atar bunları. ey gidi günler eey...
ilkokul döneminde her yıl sınıftaki bütün arkadaşlara yazdırılan genelde 'bana kalbin kadar temiz bi sayfa ayırdığın için teşekkür ederim' diye başlayıp 'mavi önlükle başarılar beyaz gelinlikle mutluluklar' gibi saçma salak sözlerle son bulan hatıra defteri adı altındaki lise, üniversite yıllarında eğer annecan çöpe atmamışsa bulunduğunda önce güldüren sonrada 'ıyy aptalmışız yaa' dedirten renkli defterler...
eğer biriktirilen sıkıntıysa ergenlik döneminde ciddi bir şekilde problem olacak şeylerdir.hırçınlık,inatçılık,asilik,yalancılık,ciddi psikolojik sorunlar gibi karşımıza çıkar zamanla..
para biriktirilirdi iş bankası kumbarasına, misket, taso, toto biriktirilirdi arkadaşlarla oynamak için dışarıda, renkli tokalar biriktirilirdi takmak için sindy bebeğin saçlarına, kozalak, deniz kabuğu biriktirilirdi boyamak için renli boyalarla, sevgi biriktirilirdi kötülük nedir bilmeyen kalplerde,
en önemliside hayal biriktirilirdi, düşlerdeki en güzel yarınlara.
dergilere verilen reklamlar olur ya hani bir sayfayı kaplar. onları yırtıp biriktiriyordum. annem sinir oluyordu ama çocuk gelişimi diye pek laf etmedi. ben üniversiteye gidince hepsini yakmıştır kesin.
annemle kadınlar hamamına giderdik. portakal , elma falan koyarlardı benim önüme. fallik nedir freud'dan falan değil bizzat yaşayarak hamamda öğrendim. [ portakal elma dedim ya ] sonra bolca elma/armut kalça , sütun/kütük bacak, ayva/fincan bolca göbek biriktirdim. birisi taş biriktirdim demiş yukarda. ben taş gibi hatunlar biriktirdim ama hep aklımda.
bazen bir hevesle başlar çocukken biriktirmeler. bir pul koleksiyonudur belki bu, belki eski para koleksiyonu. eski çocukluk hevesi olanlardan, yabancı ülkelere gidenlerden ne eski ne değişik paralar ve pullar toplanır. değişik ülkelerin 2-3 renkli, değişik köşeli garip yazılı ve şekilli paraları, ya da üçgen-beşgen pulların koleksiyonları. çocuğu memnun etmek için eski koleksiyonlardan ya da farklı ülkelerden armağan edilenlerin karışımı çok değerli kılmaya başlar çocuğun koleksiyonlarını. paralar-pullar dökülür ortalıklara, bakılır, sayılır, kategorilere ayrılır. kuzenlere, arkadaşlara gösterilir. hatta bazen paylaşmayı öğrenmeye yarar bunlar: çok sevilen arkadaşa koleksiyondan değerli bir parça hediye edilir.
zaman geçtikçe eskisi kadar biriktirilmez olunur pullar ve paralar. bir rafa, bir çekmeceye atılırlar. ve baba çıkıverir birden ortaya, milyarlar eden koleksiyonu çıkarıverir tozlandığı çekmecesinden. tüm emeği habersizce satarken, çocuğuna saygısını da yitirmiş olur aniden. sonra bir ara o çekmece bir açılır, bomboş kutular bulunur gerilerde. para için çalınan emeklerin harap edilişi farkına varılır. yıkık dökük ağlanılan o an, hep gelir hep gözlerin önüne büyüdükçe. benden çaldıkları sadece bunlar olsaydı bari denilir içten içe: sadece parasal şeyler olsaydı keşke....
