tenefüs zamanı okulun bahçesinde yaşanan bir hadise.
+lan murat sen sünnet olmamışsın hemi?
-oldum olm kim diyor?
+valla herkes öyle diyor ben bilmem. aha istersen bunlara sor. (onlarda hazır kıta ibneler zaten her şeye evet derler.)
-ya oldum olm 4 yaşında hemde.
+ben bilmem olm biz görmeden inanmazyız. gösterecen caren yok.
-al lan bak. aha dur şunuda çıkarayım. aha işte bak olmuşum demi?
+anaaaaa. millettt muratın çükü sinek kadar lan. öğretmene de diyecem oğlum bahçede herkese çükünü gösterdi diyecem.
-ulan senin!! ühüüüüü. *
saklambaç oynarken oynamayan arkadaşın saklananları ispiyonlaması... oyuna alınmadığından değil, sırf bu ibneliği yapabilmek için oyuna katılmıyordu zat-ı muhterem arkadaşımız... bir de top oynarken top sahibinin kral olması. oyunu istediği zaman bitirebilmesi, birini oynatmayabilmesi ve bütün penaltıları o kullanıp, kaleye hiç geçmemesi...
Bir tufan abi olayı vardır bilmem bilir misiniz ama ben çok yapardım. Şu balık krakerler, çubuk krakerler, leblebiler, leblebi tozları vb. yenildiği zaman ağızda aşırı kuruluk yapan yiyecekler çok yaygındı hani eskiden. Biz de hangisi varsa elimizde atar, çiğnedik... Sonra yutmadan arkadaşımızın yanına gider böyle vurgulu bir tufan abi derdik ki ağzımızda çiğnemiş olduğumuz tüm mamüller arkadaşın suyratına yapışırdı. iğrenç ama eğleniyorduk biz.
silgiye toplu iğne batırıp önünde oturan arkadaşının altına koyma girişimlernin gerçeğe dönüşmesi...
ve ardın sıra silgideki toplu iğneyi kaba etinde hisseden arkaşın "hangi mq çocuğu yaptı bunu lan" diye pöykürmesi ardında sinsi gülüşlerle kendini ele vermen acı ama gerçek... "ibneee tahmin etmeliydim senin yaptığını"
bizzat denendi ama bu işkenceye maruz kalan arkadaş dişi olduğu için ağlayıp öğretmene şikayet etmekle yetindi...
bir de doğalgazın olmadığı zamanlarda, apartmanların ısıtma sistemleri kömürle çalışırken kuran kursundan çıkmış üç beş veledin konuşması vardır ki aklımda hala gülerim,
+ ne görüyosunuz kursta?
- teyemmüm abdesti.
+ o ne?
- bak şu kömür tozlarını görüyor musun? ha otur bakayım onun yanına...
Çocukken Müzik korosuna katılmıştık.plastik sandalyeler vardı.Müzik öğretmeninin oğlu da sınıf arkadaşımdı.Müzik öğretmenimiz sınıfa girince herkes ayağa kalktı. Oğlu tam oturacaktı ki sandalyesini çekiverdim. Babasının gözü önünde kıç üstü yere düştü çocukcağız. Hoca hiçbirşey demedi. *
