ben kucukken annemle babamın aksamları arkadaslarına veya gezmeye giderken beni ablama emanet etme gafletinde bulunmalarıyla ablamdan isittigim ilk korku kahramanı: dunganga. insaf yani... bir cocugu uyutmak icin boyle sadist bir yontem kullanılır mı?
- dunganga'yı cagırıyorum, valla cagırıyorum.
+ yaea dur yaeeaaa... seni annemlere soylicem yaaeeea...
tabi sonra yine dunganga'yı cagırırım tehditiyle vazgeciriyordu gammazcılıktan... vazgecirtiyordu diyelim... ulan abla...
(bkz: ferhunde)
küçükken ne zaman ağlamaya veya yaramazlığa meyilim olsa annemin söylediği karakter adı.. sonradan öğrendim ki isimmiş. manyaklar gibi korkardım ferhundeden. uyumazsam yatağın altında olurdu, arabada ön koltuğa oturmak istesem arabanın üstünde olurdu, yemeğimi yemesem masanın altında olurdu ferhunde denen kaltak.. hala garip olurum bu isimde biriyle tanışınca.ah anne aah
kuzenimle yalan söylediğimiz zaman teyzem ellerini beline koyarak:
- nohutları suya koyucam kim yalan söylüyosa karnı o nohutlar gibi şişecek!!
derdi biz de anında öterdik.
çok ses çıkaran torunlarını susturamayınca, korkutmaya çalışan anneanne sözü.
"şştt çocuklaaar, bakın alt komşu doktor ha gelir hepinizin g.tüne iğne yapar."
