genelde 7-10 yas arasi, ozellikle yaz tatilinin vermis oldugu sorumsuzlukla butun gun sokaklarda takilan, takildigi yetmezmis gibi bir de gece olunca da 'olm gelin, toplanak bisi anlatcam varyaa inanmiycaksiniz..' diye baslayan cumlelerin gazina gelen cocuklarin vazgecilmez aktivitesi. bu aktivitenin turkiye'de gelismesine yardimci olan 'sinir otesi' ve 'ben saadettin teksoy' programlarinin etkisi yadsinamaz.
bu aktivite asla ve asla gunduz olmaz..hava kararir, 4-5 genc toplanir ve bu 4-5 gencin arasindaki en sivrilen, yasi en buyuk, en gormus gecirmis abi ya da abla (ki en cok 13 yasindadir) soze baslar.
ornek diyaloga gecelim;
-olm varya, bisey soylicem ama kimseye soylemeyin..(bu cumleyi icat edenin..)
+soylemeyiz (hep bir agizdan)
-yemin edin lan
+allah kuran ekmek carpsin ki!! (allah belanizi versin)
-annem babam olsun diyin
+annemiz babamiz olsun! (yavasss)
-hah tamam o zaman .. olm benim halaoolu anlatti..gecen varya bu uyurken bi uyanmis, bi ses banyoya git demis..banyoda kanli adam gormus lan megerse o kanli adam eskiden orda yasayan haci hede hodo efendiymis.
+aboooo, hasiigidiirr..(ahali zangirdar)
-kufur etmeyin olm gece vakti..zate ruhlar dolasiyo..cok pis kim vurduya gidersin ha
sonra soze baska biri karisir 'olm o degil de gecen varyaa cin gordum bizim evin orda' diyerek..bu boyle surup biter, ta ki birisinin babasi 'evladim yatsaniza saat 2 oldu bea..' diye hoykurene kadar. akabinde korkudan zangirdayarak eve siktir olunup, gece korkudan alta sicilip kardesin yanina 'ehehe bugun beraber yatak..' diyerek sivisilir. essek kadar olduk hala banyoda kanli adam gormekten korkuyoruz ulan insaf be..
algı yetisini deği$tiren eylem... öyle bir hale gelinir ki motosiklet sesinden bile irkilinir. geceleri yorganın altına girerek tırsma durumu da ayrı bir olgudur bununla ilgili. psikoloji bozmanın en kolay yoludur küçükken... büyüyünce kendi bozulur zaten.
genelde en büyük ben olduğum için, az buçuk da yaratıcılık var hani, hep ben öykü anlatırdım.. Lakin mert diye bir çocuk vardı ki, arkadaş bu nasıl bir korkaklık, daha ilk cümleden ağlamaklı olurdu. hiçbir hikayenin sonunu getirtmedi ipne.**
akabinde gaza gelip geceyarısı mezarlığın içinde tur atılırdı (tamam biz biraz abartmış olabiliriz). bu yaşa geldim hala öyle bir adrenalin yaşamadım. nasıl bir heyecan, nasıl bir korkudur öyle (tabi o zamanlar).
akabinde kibrit çöpleri ile ruh çağırma ayinleri yapılır. ey gidi veletlik. az mı gezdik evin içinde tekneyle. az mı balık tuttuk ailecek sidiğin arasından. *
Efendim biz üç kuzendik, en küçüğü zaat-ı alim idi. Ben 7-8 yaşlarındaydım onlar da 16-17 peşlerinde dolaşmayayım diye korkup annemin yanına gitmem için bana bu hikayeleri anlatırlardı fakat hikayelere göre bizim asansörün bile cini vardı, nasıl binecektim asansöre yalnız başıma evime nasıl gideyim, iyice yapışırdım arkalarına.
kuzen: Gördün mü sen asansör cinini?
ben: yok görmedim
kuzen: aman aman hiç görme çok korkunç, sen troll cinini biliyor musun? Gece herkes uyuyunca troller canlanıyor ve uyanık çocukları kovalıyor! ( evet ben 7 yaşındayken eşek kadar kuzenlerim trolüme göz dikmiş)
ben: var mi senin troll'ün?
kuzen: yok
ben: al benim trollerimi!! ( kuzenlerim için mutlu son!)
Bu hikayelerle büyüyen bünye 23 yaşına geldi velakin evde yalnız kalamamakta.
