ramazan ayıyla birlikte ailesi oruc tutan herkezin çocukken yaptığı eylemdir.
çocuklar sırf dikkat çekmek içinde yapar. mesela ben evde oruc tutuyorum diye dolanıp masa altına stokladığım un kurabileyelerini yerdim. tabi benim oruc tuttuğumu kimsenin yediğini sanmıyorum. zira ağzı un bulaşığıyla "ben oruç tutuyorum leann" diye dolaşan birine kimse inanmaz. bazen çocuğun oruç tutcam diye paralanmasına aile büyüklerinin *** gönlü razı olmaz. bu durumda ortalığa daha komik durumlar çıkabilir, normaldir. mesela; "bak patlıcan yemeği orucu bozmuyormuş" "su orucu bozmaz" tarzından palavralarla çocuk hâk yolundan ayırılır. günahtır, ayıptır.
arkadaşları ile akşam ezanını beklemeyen ve ufak tefek şeylerle orucunu bozduğu andır.
-fatih açıktın mı? saat 11:35
+evet, daha 5 saat var.
-gel şurdan topkek alıp yiyelim mi?
+ama oruç ne olucak.
-bir şey olmaz ya kimse görmez evede gittikmi oruçuz deriz.
+tamam ozaman.
çocukken büyüklere özenip bir hevesle yapılmaya çalışılan şeylerden biri. ancak o yaşlarda bünye o kadar uzun süre açlığa dayanamaz, bir yandan da oruç tutucam ben inadı vardır. bu duruma çözüm olarak annemin bulduğu dahiyane çözüm ise ben kahvaltı ve öğle yemeğimi yerken saldalyemin bacağına ip bağlamaktı. mantığı ise ben yemek yerken orucumun kaçmasını engellemekti*. gayet içim rahat bir şekilde kahvaltı ve öğle yemeğimi yediğimi, üstüne sahur ve iftarı da yaptığımı hatırlıyorum.
yetişkin insanlar tarafından 'helal olsun.', 'aferin lan velet.' laflarını duymak için yapılan eylem.
5 yaşından 14 yaşına kadar hiçbir günü kaçırmadan tuttum. artık tutmuyorum.
