ailenin en küçük çocuğunun varolma sebebidir...ayrıca küçükken ablam tarafından biz seni bakkala göndermek için evlatlık aldık diye keklenmem de göz önüne alınırsa bilinçaltımda krater büyüklüğünde yarık bırakmış eylemdir...
7-8 yaş civarına kadar büyük bir istekle yapılan ama daha sonra ısdıraba dönüşen eylemdir. özellikle ergenlik yaşlarında binbir bahane uydurulur, bakkala gitmek artık karizmayı hepten bir sarsar. en güzeli de ders çalışma bahanesidir.
(bkz: hey gidi günler hey)
her defasında bakkala gitmekten kurtulmak için yanlış şeyler alırdım. bir defasında evdekiler 2 kilo zeytin al demişlerdi ben 2 kilo zeytinyağı almıştım.
çok küçükken, yumurta almaya gönderildiğimde, minicik parmaklarımı açıp 10 işareti yaptığım fakat rahmetli bakkal amcanın gözlerinin iyi görmemesi sonucu beni 8 yumurtayla eve göndermesine nede olan durum. gerçi bakkal amcanın bir suçu yok. kabahatin koyusu adamın karşısında dut yemiş bülbüle dönen bende.
aslında çok zevkli bir olay, hele hele gönderen kişinin para üstünü kendine bir şeyler al diyerekten vermesi daha da tatlıdır.
bir de sinir bozucu tipler vardır; kendileri dışarıdan gelir, belki eve doğru gelirken en az beş tane market, bir o kadar da bakkalın önünden geçmiştir. ama zahmet edip girmez herhangi birine ipne, poşet taşıyınca incilerin dökülecek sanki. eve girer biraz etrafa bakar, sonra elinde para yanına yanaşır, "bana bir paket sigara, sonra.... al da gel". be vicdansız herif, bir de para üstünü verme de göreyim. (bkz: hanım tüfeğimi getir)
geneLde aiLenin en kücük erkek cocuğuysanız başınıza herzaman geLir bu durum...
böyLe etrafa bakar bir anda bütün gözLer sizde topLanır sizde kibarLık oLsun die
ben giderim dersiniz içinizden küfür ederek...
sonra yoL boyunca uLan neden ben neden die haykırırsınız.
(bkz: volcan)
