tüm mesajlara cevap vermek istemektedir, verecektir de... yalnız iş görüşmesi için trakya yollarına düşüyor bu gece acilen. * o yüzden bi kaç gün müsade istiyor.. iyi şu an kendisi * daha da iyi olacak... *
Kendisini tanımam.Ama gelişmelerde annesinin vefatını gorunce burada bir aile oldugumuzu belki omur boyu karsılıasmayacak olsak da bir buyuk evin kusaK kusak yasayanları oldugumuzu farkettim.Bası sagolsun.Basımız sagolsun.
baş sağlığı dilemenin ne kadar zor olduğunu ilkokul arkadaşım annesini kaybedince anlamıştım... küçücük çocuktuk biz, ağzımıza 10 gömlek büyük geliyordu "başın sağolsun arkadaşım" demek... biz daha çok oyunlar oynamak, kavgalar etmek, birbirimizi itmek, saçımızı başımızı çekmek için yaşayan küçük insanlardık... ama hayat bir anda büyütüyor bazı insanları... 2 gün önce iteleyip çamura düşürmek istediğim çocuk karşımda şimdi kocaman biri gibiydi, çünkü annesini kaybetmiş bu çocuk dimdik ayakta ve baş sağlığı dileklerini "teşekkür ederim" gibi cümlelerle karşılıyordu... uzunca bir süre uzaktan izledim onu... yanına gidip diyemedim "başın sağolsun" diye... çünkü dedim ya çocuktum ve daha başka şeyler konuşmamız gerekiyordu... ve sanırım kimse onun yanına gidip bir şey söylemezse daha çabuk unutur diye düşünüyordum, belki de çocukça bir düşünce...
şimdi 23 yaşındayım... hayat bana sevdiklerimden birinin acısını göstermediği için devamlı minnet ediyorum... şunu da iyi biliyorum ki bir gün birileri bize de bunu söyleyecek veya bunu söyleme nedeni -Allah esirgesin- biz olacağız... ama ben hala annesini kaybetmiş o çocuğa uzaktan baktığım ruh halindeyim...
bu kötü haberi duyduğum ilk andan itibaren tanımadığım halde uzaktan izliyorum seni; susuyorum, üzülüyorum... ve hatırlatmamalıyım, unutmasını sağlamalıyım diye kendime dert ediyorum...
umarım bu büyük acının yaraladığı kalbin artık böyle acı yaşamaz...
Gelişmeler bölümünde teşekkür yazısını okuyup üzülmekten çok onunda bizim için dilediği gibi yanında olabilmeyi dost olabilmeyi bukadar derin yürekl birini tanıyabilmeyi istediğim yazar.
Allah annesinin mekanını cennet etsin. Eminim ki bu kadar güzel yürekli bir insanın annesinin yeri herzaman cennet olacaktır. Başı sağolsun demekten başka birşey gelmez ama gerçekten yüreğimle biran önce herşeyini yola sokmasını dilediğim güzel insan...
ne yazık ki, baş sağlığı ve metanet dilemekten başka yapabilecek bir şeyimiz olmadığı için çok üzgün olduğum, acısını paylaştığım yazar arkadaşımız. allah sabır versin.
'hayatın zemini çok kaygandır, yerdeki her an siz olabilirsiniz... diye bir söz vardı; annem çok kullanırdı. umarım bu kaygan zeminlerde yetişebilirim ben de sizin imdadınıza.' anlasilan o ki; sen de melek bır annenin(ki hepsinin oldugu gibi) cici kızısın. basin sagolsun, Allah mekanini cennet etsin.
gelişmelerde ki teşekkür yazısı ile ezmiş geçmiş tüm kelimeleri kifayetsiz kılmış yazardır. böyle durumlar da söylenen tüm sözler boştur, ama annesi için bir noktaya değinmek istedim;
''Bir gün mutlaka!mutlaka diyorum. Ya ben başaracağım ya da birisi bu hastalıkların kesin tedavisini bulacak! O güne kadar kendimi bir dayanıklılık testinde sayıyorum. “Asla yenilme Feride. Neleri aştın. Bak müthiş bir sınav verdin. Kendine güven, sonunda ışığı göreceksin!” diyorum. O güne dek ayakta kalmak için, tüm irademi seferber edeceğim. Şimdi ölmeye hiç niyetim yok!...
bunu söylemiş bir insan, bu azme, bu dirayete sahip bir kişilik, bedenen göçse bile ruhen hep varolacaktır. düşündüğünüz gibi tüm ruhlar ölümsüz değildir, bazıları bedenleriyle beraber ölür...ama feride teyzenin ki ölmeyecek ruhlardan...
allah kabrini nur bahçesi eylesin, tekrar başın sağolsun kardeşim...
gelişmeler deki yazısıyla duygulandıran insan..tanımasamda dost bellediğim.başın sağolsun.hatta o gidilecek yerlerin arasına manisayı da eklesin.beklerim..
Anneler Ölmez.
Zaten düşlerde bölünmez.
Bölünür yüreğin..
Yüreğini satarlar oğlum
Bir bezirgan bir kundante sancılar..
Ve Anneler ölmez..
Ölmez oğlum bu acılar..
Acılarını satınca mavi çocuklara..
Ve mavi doldurunca misket kuytularına..
Korkunu ecele faydalarken bir duvar çızgısında..
Ve duvarlar şairlere dökülürken..
Zaten düşlerde bölünmez..
Anneler ölmez oğlum..
Koyulurda yüreğin bir trene..
Bir aşık süzülmez ..
Pencereler kırılırda gözlerine..
Yaşlarında görülmez zaten ayna akımlarında..
Ve akılmaz zaten bu sevda çığlıklarında..
Beklemez kimse ağlayışların sal gitsinlerini..
Gitmesin demek için çok geçtir bazen..
Bazen zaten düşlerde görülmez..
Yanlızlığa satılırsın..
Bazen onu ararsın geç kalınmış..
Ninnilerinde..
Devredilirken hayat bir yanlızlık grafiğinde
Şair söyler şarkı bilinmez..
Şarkı düşer Anneler ölmez..
kaybının acısını yaşamadan "anlıyorum" demek zor tabiki.. fakat, yaşadıklarının "aynısını" yaşayan insanların tam da yanındaki insan oldum maalesef bir kaç kez. hastanelerde sabahlamışlığım da var, hem de tam da aynı koridorlarda; insana hem umut verip, hem umudunu alan. senin yaşadıklarının aynısını ben yaşamadım, ama o "yanında" yer almaya çalıştığım cancağzımdan biliyor ve rahatlıkla söylüyorum ki, o güneş'i hep hissedecksin omzunda. ne gariptir ki insana bir hayatın son bulmasının sabrını, yine her hayatın son bulacağı gerçeği veriyor. Allah sabır versin. Nur içinde yatsın anneciğin.
