gelişmeler kısmını görene kadar, haberimin olmadığı, yazısını karnıma ağrılar saplana saplana okudutan sonra, başsağlığımı tüm kalbimle kendisine iletmek istediğim insan.
anne baba kaybetmenin zorlukları tarifsizdir. yaşamamışların bile, sadece kafasında canladırması, ne kadar acı bir tecrübe olduğunu görebilmesine yetecektir. hayatın, maalesef bizlere acı sürprizleri olacaktır. erken ya da geç, elbet bir gün, herkes sevdiklerini kaybetmenin acısını tadacak. burada en önemli olan, metin olabilmek. birkaç gün, bu durum için üzülmek çok normal. ama sonra; hatıraları, öğütleri, icraatları ile anmak, onu bu şekilde yaşatmak, en doğrusu olacaktır... aynı kendisinin de isteyeceği gibi... işte, atlatmak için, annesinin öğütlerini yerine getireceğini, gözünü arkada bırakmayacağını söyleyen cococabana yı şimdiden, dimdik ayakta görüyorum. zamanı gelince, hayatına kaldığı yerden devam edeceğini bilmenin gönül rahatlığı var artık içimde. kendisini tanımadığım halde, bu kadar şeyi yazmak istedim. bunlar insani şeyler. her insanın yapması, paylaşması gereken önemli duygulardır. annenin mekanı cennet olsun cococabana...
kaybının acısını yaşamadan "anlıyorum" demek zor tabiki.. fakat, yaşadıklarının "aynısını" yaşayan insanların tam da yanındaki insan oldum maalesef bir kaç kez. hastanelerde sabahlamışlığım da var, hem de tam da aynı koridorlarda; insana hem umut verip, hem umudunu alan. senin yaşadıklarının aynısını ben yaşamadım, ama o "yanında" yer almaya çalıştığım cancağzımdan biliyor ve rahatlıkla söylüyorum ki, o güneş'i hep hissedecksin omzunda. ne gariptir ki insana bir hayatın son bulmasının sabrını, yine her hayatın son bulacağı gerçeği veriyor. Allah sabır versin. Nur içinde yatsın anneciğin.
Anneler Ölmez.
Zaten düşlerde bölünmez.
Bölünür yüreğin..
Yüreğini satarlar oğlum
Bir bezirgan bir kundante sancılar..
Ve Anneler ölmez..
Ölmez oğlum bu acılar..
Acılarını satınca mavi çocuklara..
Ve mavi doldurunca misket kuytularına..
Korkunu ecele faydalarken bir duvar çızgısında..
Ve duvarlar şairlere dökülürken..
Zaten düşlerde bölünmez..
Anneler ölmez oğlum..
Koyulurda yüreğin bir trene..
Bir aşık süzülmez ..
Pencereler kırılırda gözlerine..
Yaşlarında görülmez zaten ayna akımlarında..
Ve akılmaz zaten bu sevda çığlıklarında..
Beklemez kimse ağlayışların sal gitsinlerini..
Gitmesin demek için çok geçtir bazen..
Bazen zaten düşlerde görülmez..
Yanlızlığa satılırsın..
Bazen onu ararsın geç kalınmış..
Ninnilerinde..
Devredilirken hayat bir yanlızlık grafiğinde
Şair söyler şarkı bilinmez..
Şarkı düşer Anneler ölmez..
gelişmeler deki yazısıyla duygulandıran insan..tanımasamda dost bellediğim.başın sağolsun.hatta o gidilecek yerlerin arasına manisayı da eklesin.beklerim..
gelişmelerde ki teşekkür yazısı ile ezmiş geçmiş tüm kelimeleri kifayetsiz kılmış yazardır. böyle durumlar da söylenen tüm sözler boştur, ama annesi için bir noktaya değinmek istedim;
''Bir gün mutlaka!mutlaka diyorum. Ya ben başaracağım ya da birisi bu hastalıkların kesin tedavisini bulacak! O güne kadar kendimi bir dayanıklılık testinde sayıyorum. “Asla yenilme Feride. Neleri aştın. Bak müthiş bir sınav verdin. Kendine güven, sonunda ışığı göreceksin!” diyorum. O güne dek ayakta kalmak için, tüm irademi seferber edeceğim. Şimdi ölmeye hiç niyetim yok!...
bunu söylemiş bir insan, bu azme, bu dirayete sahip bir kişilik, bedenen göçse bile ruhen hep varolacaktır. düşündüğünüz gibi tüm ruhlar ölümsüz değildir, bazıları bedenleriyle beraber ölür...ama feride teyzenin ki ölmeyecek ruhlardan...
allah kabrini nur bahçesi eylesin, tekrar başın sağolsun kardeşim...
'hayatın zemini çok kaygandır, yerdeki her an siz olabilirsiniz... diye bir söz vardı; annem çok kullanırdı. umarım bu kaygan zeminlerde yetişebilirim ben de sizin imdadınıza.' anlasilan o ki; sen de melek bır annenin(ki hepsinin oldugu gibi) cici kızısın. basin sagolsun, Allah mekanini cennet etsin.
ne yazık ki, baş sağlığı ve metanet dilemekten başka yapabilecek bir şeyimiz olmadığı için çok üzgün olduğum, acısını paylaştığım yazar arkadaşımız. allah sabır versin.
Gelişmeler bölümünde teşekkür yazısını okuyup üzülmekten çok onunda bizim için dilediği gibi yanında olabilmeyi dost olabilmeyi bukadar derin yürekl birini tanıyabilmeyi istediğim yazar.
Allah annesinin mekanını cennet etsin. Eminim ki bu kadar güzel yürekli bir insanın annesinin yeri herzaman cennet olacaktır. Başı sağolsun demekten başka birşey gelmez ama gerçekten yüreğimle biran önce herşeyini yola sokmasını dilediğim güzel insan...
baş sağlığı dilemenin ne kadar zor olduğunu ilkokul arkadaşım annesini kaybedince anlamıştım... küçücük çocuktuk biz, ağzımıza 10 gömlek büyük geliyordu "başın sağolsun arkadaşım" demek... biz daha çok oyunlar oynamak, kavgalar etmek, birbirimizi itmek, saçımızı başımızı çekmek için yaşayan küçük insanlardık... ama hayat bir anda büyütüyor bazı insanları... 2 gün önce iteleyip çamura düşürmek istediğim çocuk karşımda şimdi kocaman biri gibiydi, çünkü annesini kaybetmiş bu çocuk dimdik ayakta ve baş sağlığı dileklerini "teşekkür ederim" gibi cümlelerle karşılıyordu... uzunca bir süre uzaktan izledim onu... yanına gidip diyemedim "başın sağolsun" diye... çünkü dedim ya çocuktum ve daha başka şeyler konuşmamız gerekiyordu... ve sanırım kimse onun yanına gidip bir şey söylemezse daha çabuk unutur diye düşünüyordum, belki de çocukça bir düşünce...
şimdi 23 yaşındayım... hayat bana sevdiklerimden birinin acısını göstermediği için devamlı minnet ediyorum... şunu da iyi biliyorum ki bir gün birileri bize de bunu söyleyecek veya bunu söyleme nedeni -Allah esirgesin- biz olacağız... ama ben hala annesini kaybetmiş o çocuğa uzaktan baktığım ruh halindeyim...
bu kötü haberi duyduğum ilk andan itibaren tanımadığım halde uzaktan izliyorum seni; susuyorum, üzülüyorum... ve hatırlatmamalıyım, unutmasını sağlamalıyım diye kendime dert ediyorum...
umarım bu büyük acının yaraladığı kalbin artık böyle acı yaşamaz...
Kendisini tanımam.Ama gelişmelerde annesinin vefatını gorunce burada bir aile oldugumuzu belki omur boyu karsılıasmayacak olsak da bir buyuk evin kusaK kusak yasayanları oldugumuzu farkettim.Bası sagolsun.Basımız sagolsun.
