--spoiler--
canavarın nereden geldiği belli olmuştur. filmin son kısmında rob ve beth lunaparkta eğlenirken okyanusu çekmektedirler bir süre. o sırada gökyüzünden gelen büyük ama çok uzak bir cisim okyanusa büyük bir hızla çarpmaktadır.
bu entryi girmeden yaklaşık 85 dk önce uykulu bir halde "ulan bari çerezlik bi film koyiim de izlerken uyuklarım zaten" dediğim ama felaket sarıp uyku muyku bırakmayan, bu saatte entry girme hissiyatı uyandıran film olmuştur. ben de insanlar beğenmiştir sandım ama klişe diye saldırılmış. tamam konu çok işlenmiş olabilir ama kanaatimce çok farklı bir açıdan bakmıştır beni yeterince germiştir, iyidir güzeldir. ayrıca yıl olmuş 2008 konu mu kaldı, milyonlarca film çekiliyor adamlar ne yapsın yazık onlar da insan *. j.j cim seni dizi işlerinden alalım mümkünse sen film çek, hep film çek..
'gerçekçilik bu olsa gerek' dedirten film. ama ciddi manada. tam olarak filmin bir karakteri gibi algılıyorsunuz kendinizi. sanki filmde hep toplam çalışan+1(izleyen) havası var. bu yöntem daha önce denenmiş mi bilmiyorum ama çok güzel olmuş. amatör bir kameradan film izlemek de keyifli olabiliyormuş. sanki şimdi biraz hatırlıyor gibiyim sanki türk bir yönetmen de böyle bir film çekmişti 3-4 sene önce. neyse izleyin güzel film.
izlemek için ayırdığım 1:24 dk zamanımdan ve 300 mb lik kaplanan harddisc belleğinden özür diliyorum. "ille de seyret" arkadaş gazına geldiğim, izlemekten utandığım film. ki adam bunun yönetmeni olmuş, bir de casta ismini yazmış.
şimdi jj abramsın çikita muz klibi sonuna ismini yönetmen diye yazan ümit güneşten ne farkı oldu? hadi buyrun.
canavar filmlerine "daha önce kullanılmış" bir teknikle bile yeni bir soluk getirebilen, türü içinde önemli bir film. simülasyon zevki yaşatabilmesi, tekniğin avantajlarından. kameranın "çok" fazla sallanması ise kimilerini rahatsız edebilir. amatör kamera olayını başarıyla kullanmıştır kısacası. devam filmi hazırlıkları başlamıştır.
içine çekebilen ender filmlerden biri. esas mevzuya girmeden önce karakterlerin içine girmesi de ayrı bir artısı. olayları birebir yaşatmada ve istenileni vermede, seyirciye dehşeti, heyecanı, çaresizliği verebilmeyi başarmış ve oyunculukta da kurguyu yaşatmayı çok iyi başarmıştır. finali için muğlak kalan birşey yoktur demek görecelidir, şehir havaya uçurulmuştur görüldüğü üzere. daha sonraki kalıntılardan da kamera çıkarılmıştır. ha yaratık n'oldu derseniz çok önemli olmayan bir detay, finalden öldürüldüğü anlamı çıkarılabilir ancak zaten film yaratığın ölmesi temeli üzerine değildir. jj abrams'tan harika bir yapıt daha kısaca. ufku geniş olan her sinemaseverin beğenerek izleyeceği bir film. ha, illa bok atmam lazım, dur yaratıklı maratıklı bir film izleyeyimde keyifleneyim diyen kişilerdenseniz de tatmin olacaksınızdır.
unutmadan, kamera film boyunca hud'ın boynuna asılıydı. genel olarak kameranın sallanıyor olmasının nedeni zira budur. sallanmadığı vakit eline alıp çekmeye devam etmekteydi. bu da filmi gerçekçi kılan önemli bir detaydır.
--- spoiler ---
hud isimli eleman film boyunca kamerayı elinden bırakmıyormuş(muş), kamera düşse de hiç bozulmuyormuş(muş).. anlaşılan o ki seyircinin isteği bambaşka; "hud kamerayı ilk korku anında (ki bu 20. dk'ya tekabül eder) yere bıraksın ve herkes sinemadan çıkıp evlerine gitsin".
Mide bulandıran film. Mecazi anlamda değil gerçek anlamda da mide bulandırıyor. Kamera bir sağa bir sola kusmamak için filmin sonuna kadar zor tutuyorsunuz.
--spoiler--
öncelikle filmin sonunun havada kaldığını söyleyemeyiz, çünkü filmin başında "olay sonrası parkta bulunan kamera" diye bir video tanıtımı var, sonra kameradakileri izliyoruz... demek ki insanlar newyork a tekrar girebilmişler, yaratığı öldürüp öldürmedikleri muamma olsa da... yaratığın nerden geldiği sorusunu ise yönetmen yine rollercoaster üzerinden okyanus manzarasını çekerken cevaplamış...
bir de hiçbir mesajı olmadığı konusuna katılmıyorum... tabii ki sade akan bir film; hızlı sahne geçişleri, slow-motionlar falan yok, -hatta partiden sonra sahneleri süsleyen tek bir müzik bile yok- olduğu gibi olayın içindesiniz; kameranın... sonunda da hayatın anlamını açıklamıyor zaten... ama göndermeleri var; mesela hiç düşürmedi eleman elindeki kamerayı, düşünmek bile istemiyorum öyle bir durumdayken -yani ölümle burun burunayken ve çaresiz haldeyken bir insan kendine neden "bütün bu olanları ne pahası olursa olsun çekip insanlara izletmeliyim" diye bir misyon yükler ki anlamış değilim, ama öyle oluyor işte, kameralar, fotoğraf makinaları ve cep telefonlarının öyle esiri olmuş ki insanlar, filmin başından sonuna kadar kalabalığın olduğu her yerde elinde bir cihazla görüntü almaya çalışan tek salak bizim "hud" değildi, herkes de bir bağımlılık hakim...
bir de mağaza nın yağmalanma olayı çok ilgimi çekti, yani bir çok insan -muhtemelen mağaza sahibi de- canını kurtarmak için kaçışıyor ve yine de bazı insanlar bunu fırsat bilip mağazaları yağmalıyorlar ve bilin bakalım ne çalıyorlar? altın? para? mücevher? hayır... elektronik eşya... abinin biri bir koltuğuna müzik seti sıkıştırmış diğer koltuğuna dvd player... yok mu daha portatif, pahalı bişey? evine mi koyucan onları?
tabii filmin hataları yok değil, mesela yaratık neden bizim hud u midesine indirmiyor da geri yere atıyor? ya da rob, marlena nın soyadını nereden biliyor ki filmin sonunda kameraya söylüyor? partide sadece birkaç defa aynı ortam da bulunduklarını söylemişti kız, ne ara ezberledi soyadını hatunun?
--spoiler--
iyi film... çığır açıcam diye yaratıcılığın bokunu çıkaran ve hiç bir halta benzemeyen filmlerdense; iyi işlenmiş ve farklı bir yorumla insanlara sunulmuş klişe konuları izlemeyi tercih ederim...
her karesi beni geren bir film.
özellikle çaresizlik, panik duygularını el kamerasıyla olan yakın çekimden dolayı çok iyi vermiş.
kamerada beth ile rob'un araya giren çekimleri ise beni çok duygulandırdı. mutlu, sorunsuz, sevgi dolu günlerden sonra mahvolmuş, sona ermeye yakın hayatlar...
kesinlikle bambaşka bir felaket filmi.
filmin sonunda da itiraf edildiği gibi kötü bi prodakşın. iyi olmak gibi bi iddiaları yokken benim acayip beğenmemin sebebi ise, felaketi yönetmenin değil yaşan birinin amatör kamerasından daha güzel izleyemeyecek olmamız. arada bir üstüne kayıt yapılan bandın eski kayıttan sahneler göstermesi de çok hoş. canavarlı sahneler de mümkün olduğunca az kullanılmış zaten... tamam, bi yanda iran'daki caddelere kamera koyup film olmasını bekleyen, hayattan kopmayı sinemaya ihanet sayan zihniyet de var, onları ve bunları aynı anda sevemez miyim?
tamam anı yaşatıyor size, farklı bir deneme ve en azından klişeleri yıkmaya çalışmışlar kabul; ancak o kamera neden zarar görmüyor, nasıl insanlar yaralı olmasına rağmen sprint atıyor ve neden özellikle kardeşin ölümü yeterli şoku yaşatmıyor, kardeş lan boru mu? sorularını cevaplayamadığı için vasat film. iyi bir lost fanı olmama rağmen, üzgünüm jj.
2008 yapımı bir film. imdb puanı 7,4 (an itibarı ile) olmakla beraber bence fazla yüksek bir puan.
Baştan sona amatör çekim tarzı çekilmiş ki bu sayede felaketi siz de yaşıyorsunuz. Siz de halkın arasına karşıyor, panik halinde dolaşıyorsunuz adeta. Başka da bir özelliği yok aslında filmin. Şehre saldıran, nerden geldiği belli olmayan bir yaratık; yaşanan kaos ve arkadaş grubunun sırayla ölmesi... sanırım çok da yabancı olduğumuz şeyler değil bunlar.
saniye saniye aksiyon, buram buram heyecan dolu bir film. çekimin handycam olması izlemeyenleri düşündürüyor olabilir belki, ama film hakkını vermiş. siz de verin, veriştirin.
cozefe göre: film klişeleşmiş tadın dışında ayrı bir tat. bu kadar.
