Bugün yine en hijyeniğinden ellerimle pişirdim ama küçük parçalar halinde olsa da yine aram barışık değil kendisiyle. Belki de pişerkenki keskin kokusundan böyle oluyor, bilemiyorum ki.
kebabı on numara olan yiyecek. sakatat olarak geçer. bazı lokantalarda yanında bulgur pilavı falan getiriyorlar. eğer ciğerin yanında pilav varsa o lokanta tırttır. ciğerin yanında pilav olmaz. yanında, sumaklı soğan, haydari, ezme, kaşık salata olur.
akciğer yiyemeyeceğim tek sakatattır, bir de kelle paça çok sevmem.
ama karaciğer bana göre sakatatların nirvanasıdır salata meze yahut ekmek arası fark etmez.
Muhteşem bir et ürünü. Dün tam porsiyon yedim 40 liraya. Yanında yayık ayran. Ohh mis. Tadı hala damağımda. 8 şiş ciğer geldi. 6 şiş lavaşla, 2 şişi lavaşsız gömdüm.
danası ile Edirne Tava, kuzusu ile şiş yapılıp afiyetle yenilen iç organ. iki ciğer bir kuyruk yağı dizilmiş bir kuzu şişi kırmızı ete tercih ederim. yanında da pişmiş soğan biber, salata ve yeşillikler ve ezme olmazsa olmazdır.
önce şu ayrımı yapmak lazım. dana ciğeri tava, kuzu ciğeri şiş olur. Edirne'nin yaprak sana ciğeri hala aklıma geldikçe ağzımı sulandırır ama bu gün aklım kuzu ciğer şişte. bu güne kadar her türlü eti, sakatatı dünyanın 5 kıtasında ve farklı şekillerde yemiş biri olarak kuyruk yağı ile iyi kombine edilmiş Diyarbakır'daki kuzu ciğeri yemenin lezzetini hiçbir et ve türevi çeşitte alamadım. bu işin püf noktası sanırım Diyarbakır usulü şişe takılan ciğerin istanbul'dakilere nazaran iri olması. neredeyse iki kat irilikte diyebilirim. bu irilik kurumasını engelliyor ve sulu kalıyor ciğer.
istanbul'da çok farklı yerlerde yedim ancak en çok hoşuma Kadıköy'deki ciğerci Hulusi gitti. istanbul'un dört bir köşesinden yeni yer ve mekan tavsilerine açığım, memnun olurum sevgili yazarlar.
adana'da ciğer yemek için sadece ve sadece ciğerci edip'e gitmeli, başka hiçbir yer ciğer kebabı layıkıyla yapamıyor.
ulaş, birbiçer, mehmet usta filan hepsi hikaye ötesi.
