Nedense kalbimizde yaşadıklarını adlarını bir yerde okyuyunca yada duyunca farkediyoruz. Ama hem kalbimizde hem beynimizde olanlar herdaim hatırlanıyor.
geçen gün yapıp yediğim menemen. algımın, kendisinin menemen olduğunun ve azıcık acı tadının yanında domates tadı hissiyatını vermesiyle de yedim. algısal bir varlıktı, şimdi değil. ama tadı hala damağımda.
