insanı hayatı boyunca bunalıma sokacak olan andır.
ilk okula henüz başlamamıştım. sanırım ilk bahardan yaza geçiyorduk, hava sıcaktı. her çocuk gibi ben de sokakta oynamaya çıkmıştım. seksekiydi, yakar topuydu, futboluydu coştukça coşuyorduk. haliyle gün boyu sokakta olduğumuzdan çişimiz de geliyordu. eve gidip gelmek yerine arsadaki büyük taşa işiyorduk. nasıl olsa küçüktük.. yine böyle bir günde o taşa işerken birden yanıma 2 tane benden küçük kız belirdi ve *mını gördük' dedi. *mını gördük *mını gördük diye bağırıyorlardı. her ikisi de gün boyu *mını gördük *mını gördük diye koşuşturdular. birbirlerine beni gösterip şu çocuğun *mını gördük diyorlardı. neydi bu *m? içimi büyük bir merak kaplamıştı. öğleden sonra annem eve yemeğe çağırdığında dayanamayıp sordum. bana öyle bir baktı ki! kesinlikle evde sormamam gerektiğini anladım.
o günden beridir ne zaman bir *m görsem içimi bir korku kaplar.. hep o günü hatırlarım.
