hani böle burnu havada olanlar var ya. her soruya bi garip cevap, sanki küçük dağları o yaratmış, büyüklerinin de inşaatında mimarlık yapmış. benim de öyle bir arkdaşım var, arkadaş dedik öyle köklü değil, bu adamla iki dakika geçirince direkt depresyonun serin sularında yüzüyorum. geçen gün bu adamla karşılaştık. aramızda aşağı yukarı şöyle bir diyalog geçti:
ben: ooo engin abi hayırdır, pazardan mı geliyon?
engin: yok be pazar bizim evin önüne kurulu, evden çıkınca pazardan mı gelinmiş olur?
ben: himm ne bilem öle sandım...ya suat abiden duydum evlenmişsin.
engin: ya evet, zaten kaç yıldır beraberdik. evli gibi yaşıyorduk.
ben: he o da doğru ya... başın sağolsun duyunca çok üzüldüm, felç geçiren amcan ölmüş, allah rahmet etsin.
engin: hastaydı zaten abi, kaç yıldır, ölü gibiydi...
ben: vala sen de haklısın. ( bu arada konuşacak konu arıyorum) iyi ya iyisin gördüğüm kadarıyla, bu arada üstündeki pantolon da harika.
engin: vardı zaten yeni değil ki hep giyerim bunu.
ben: himm hiç görmedim abi ya ( içimdeki ses: aq dingili bir şeye eyvallah, saol de, her bir soruya boktan bir cevap veriyon)
ben: yaw alem adamsın engin , hehe ulan bana bir tane güzel cevap vermedin yaw aşk olsun::)
engin: yok abi sana kastım yok ben herkese karşı böyleyim.
ben: tamam sus ya ben gidiyorum.
engin: zaten konuşmaya niyetim yoktu, sen başlattın.
ben: la havle...
ortamdan uzaklaşılır.
