herkes mal gibi bakarken öldürülen adamın yanına koşmak.
sene 1999 yazı depremden önce yer kartal/yakacık onur pasajı çınar pastahanesi önü.
yaz tatilinden fırsat pastahanede çalışıyorum hemen karşımızda doğa restorant var restorant dediysem bildiğin birahane anasını satayım yakacıkta ne kadar içkici varsa orada takılır gece gündüz. Saat akşam üstü 6 yaz olduğu için apaydınlık etraf. işlerde kesat millet yazlığa kaçmış okullar yok filan fıstık. Birahane den 3 kişi çıktı hemen 10 adım ilerideki ziraat bankasının önünde durdular baya sarhoşlar ama ve hararetli bir şekilde bir konuda tartışıyorlar sen öyle yaptın ben böyle yaptım diye. yaklaşık 15 dakika böyle sürdü mevzuları sonra 2 adam ayrıldı diğeri tek kaldı banka önünde sigara yaktı etrafı seyretti 10-15 dakika sonra ilerden caminin oradan beyaz gömlekle 15-16 yaşlarında bir çocuk koşa koşa geldi adama 3-4 adım kala koca bir kasap bıçağını çıkardı adamın kasık bölgesine iki defa sapladı caminin oraya doğru kaçtı ayazma yoluna doğru. ben adamın yanına koştum alttan sidik üstünden kan gidiyor zaten hava yaz kan kokusu iğrenç... ne tampon yapabildim ne bir şey herif 5 dakika içinde teslim etti ruhunu.
bir başkasının kendi kaderini çizerek cinayete kurban gitmesine şahit olup hiç yoktan hayatının tehlikeye girebileceği olaya karşı verdiği tepkidir. öyle yolda gidiyorsunuz. kestirme diye ara bir sokaktan geçiyorsunuz ve birkaç kişi birini köşeye çekmiş ve silah dayamış kafasına ve sıktı. zanlılar da sizi gördü. ne yapardınız?
