bunca zamandır elini kana bulamış olmanın getirdiği tüm yükü, yanaklarından süzülen tek damla yaşla birlikte toprağın üstüne bıraktı...sırtında hissettiği o yanmanın sebebini çok iyi biliyordu, yıllarca tanıştığı tüm kadınların hissettiği son şeydi bu yanma...bir gün bu şekilde biteceğini hesaba katmamış olması en büyük hatasıydı belkide...kaportanın yansımasından gördüğü son görüntü ise göz yaşının asıl sebebiydi...küçük kızı, elinde tuttuğu revolverin namlusundan çıkan dumanı izliyordu...
Yüzünde tatlı bir tebessümle af ceza indirimi kapsamında hapishane kapısından çıkarken, tecavüz ettiği kadın psikolojik sorunlarla boğuşuyor ailesi ise ruhsal olarak çöküntü içinde kim ve nefret doluydu.
Yer: suçlularının cenneti, masumların cehennemi olan bir ülke.
Konu: bir psikopatın yaşamı.
Sorsalar evet bir katilim, onlara göre, onların tanımlarına göre. Kendimi öldürdüm, bu beni katil yapar çünkü can aldım, sizin tanımınız. Ben sadece kurtuluşa adım attım, ona koştum, bakın şimdi yokum. Bakın şimdi kurtuluştayım.
Agatha christie tarafından zaten yazılmış olandır.
"...daima kimsenin içinden çıkamayacağı esrarengiz bir cinayet işlemeyi arzu edip durmuştum.
fakat şimdi şunu anlamış bulunuyorum ki, hiçbir sanatkar şaheserini sadece kendi görerek tatmin olamaz. sanatkarı asıl tatmin eden şey eseri değil, onun meydana getirdiği takdir ve alkışlardır.
bütün insanlar önünde şunu itiraf ediyorum ki, ben de ne kadar zeki ve kurnaz olduğumun herkes tarafından takdir edilmesini isteyen bir zavallıyım..."
Edit: en sonu en güzel diye okumuşum. Nasıl başardıysam..
Velhasılı kelam birader:
Deniz çatladı, aşk çatladı,
Çatılarda damar damar,
Yaz bir bakarsın çiçekleriyle geldi, bahar bir çıktı...
Ben bu teknede bir ıskarmoz oldum, bir pupası karayel vurdu
Onu gördüm, farbalalı başında tafta kurdele,
Bir kaleskadan indi, bir kontrdans.
Borsalino şapka...
Bir adam...
Sonra kardeşim...
3 belalı kurşun...
