kendini kurtaramayan ve bunun sonucunda olağanüstü güçlere sahip birinin kendini kurtaracağını zanneden bir zavallıdır. ortadoğulular böyledir işte. kendini kurtaramazlar. sonra da tapacak birini veya herhangi bir şeyi ararlar.
gelse bile: "bu beni aşar!" diyerek topuklayıp kaçacaktır ya da bir kaç sapık bunu tutup öpecektir. Hoş geldin gibisinden.
Daha gelmeden: "ben mehdiyim" diyenlere inanan güruhlar, bu çakma mehdilerin öpülmedik yerini bırakmadılar zaten. Gerçeği gelince ne yaparlar, bilinmez.
Birisinin bir şeylere inanmasında hiç bir sakınca yoktur ve herkeste saygı duymalıdır. Ancak bu kişisel inanç durumları ve bazı metafizik topluluklar; başkalarına ve topluma zarar vermeye, kontrolsüz (haksız ticari kazanç destekli iç ekonomi olarak) büyüyüp risk oluşturmaya, yurt dışı ile bağlantı kurmaya ve onları kayıran birilerinin emrinde hareket etmeye başladığında; uyanmak/uyanabilmek bence çok önemli.
