farkındalığın tavan yaptığı andır. ama geç kalmamak lazım..
tolstoy "ivan ilyiç'in ölümü" nde bu konuyu inceler. ölüm döşeğinde hayatını bir gözden geçiren yüksek bürokrat, hayatının koca bir "hiç" olduğu sonucuna varır.
hayatını değerlendirmeye neden olur, ya yaşadıklarından memnun olursun ve bir huzur, kabullenme, olgunluk dönemine girersin ya da hayatının kötü geçtiğini düşünürsün ve pişmanlıklarla dolu gergin bir bekleyişe girersin.
