cidarı da denilir. osmanlı'da bardağın iç yüzeyine verilen isim. osmanlı'da çay, çay kaşığını cidarıya çarptırmadan ortadan karıştırılırmış nezaket gereği.
ilk hece, kelimeyi başlattığından hep göze batar. ikinci hece ise suskundur, sanki tamamlamak ister gibi kelimeyi. ilk hecenin iki harfi vardır, ikincisininse üç. yani bir anlamda azınlıktadır "ci", ama hep ön plandadır. ikinci hecenin sevabı da günahı da bazen sırf "ci" yüzünden hiçe sayılır.
"dar" suskun demiştim, değil mi? aslında içinde çok geniş bir evreni barındırır, ismine inat, dar kalıplarda gözükmesine rağmen. kelimeyi, anlamı yani manayı asıl yaşayan odur.
ci-dar. diğer kelimeler, onu bir duvar olarak görürler. aralarında bir sınır varsa mutlaka "cidar"dır bu. rüyalarında kendilerini darı ambarında görenler ci'nin yanında dar'ı da yakarlar. dışarıdan bakınca yazık olur, ama küllerinden yeniden doğar. yusuf'un affediciliği gibi kendine yeni birşeyler katmak için bir fırsat arar, bu durumdan.
evet, arapça bir kelimedir. ama biz de kullanırız. aslında dünyanın hemen hemen her yerinde kullanılır, değişik harflerle bile olsa. çünkü aslında anlamı hiç değişmez, istense de değiştirilemez.
