dünyayı terk edişinin 9. yılı. bugün nasıl geçer bilemiyorum, geçen sene bugünü dün gibi hatırlıyorum. şarkılarını dinleyerek anacağım kendisini, aynı bir yıl önce olduğu gibi. ah ulan ahhh
yaşarken de efsane kabul edilirdi. en azından değeri gitmeden bilinmiş bir arkadaştır. voice of the soul ile gözyaşına boğduğu on binlerce hayranı hala kendisine ve mirasına saygıda kusur etmemektedir.
biraz önce facebook grubunu gördüm elim kontrolsüz bir biçimde fareyi sürükledi ve story to tell'i buldu ardından spirit crusher, lack of comprehension, pull the plug... böyle gitti.
bir adam düşünün. death metal gibi bir müziğin yaratıcısı, ilk gerçek death metal rifflerinin mucidi.
bu müziğe ruh, düşünce ve teknik katarak salaklar topluluğunun elinden kurtaran.
hiç bir zaman metal dergilerinde veya metal şovlarında üstüne başına bira döküp, dilini dışarı çıkartıp sert metalci tavırlarına girmemiş biri.
hatta bırakın sert metalci tavırlarını, konserlerde kafa bile sallamamış biri. bir röportajda muhabirin bu konuyla ilgili sorduğu soruyu "seyircilerin gözlerinin içlerine bakmayı seviyorum. onların tepkilerini izliyorum" demiş biri.
kızlar ve dil dışarda fotoğraf çektiren tüm budalalara inat gayet sade bir şekilde o mükemmel gülümsemesiyle duran biri.
piyasa işleri yaparak paraya para demiyecek biri olabilecek olmasına rağmen asla müziğinden taviz vermemiş ve "kendime yetecek, köpeklerime mama alabilecek ve gitarıma tel alabilecek kadar para kazansam yeter, dahasına ne gerek var" diyerek mütevazılığını gösteren biri.
beyninde tümör olmasına rağmen harıl harıl çalışıp kendi gittikten sonra dinleyicilerine dinleyecek birşeyler bırakmak için çabalayan biri.
stüdyoda pijamalarıyla elinde gitarı ile fotoğraf çektirecek kadar sade biri.
pek çok death metal vokalistinin aksine sahnedeki sakin ve efendi yapısıyla bilinen rahmetli yüce müzisyen. sonsuza dek yaşamak istediğini, insanları, hayvanları çok sevdiğini söylemiştir zamanında.
death gibi inanılmaz bir grubu metal camiasına hediye etmiş olan büyük insan.
işin üzücü kısımı, chuck hayatta iken death'in yeterli ilgiyi görmemesidir. bunun sebebi doksanların başında nirvana ve grunge tayfasının patlama yapması ve doksanların sonunda korn ve limp bizkit'in başını çektiği nu metal akımının metal piyasasını esir almasaydı. kısacası müzik yaptığı dönemin gazabına uğramıştı chuck ama hiçbir zaman yılmadı, parayı ve popülerliği hiçbir zaman önemsemedi. ama bu bir nevi chuck'ın sonu oldu. parayı tercih etmeyen chuck, hastane masraflarını ödeyemediği için hayata gözleri yumdu ama biz metal tayfasına inanılmaz çalışmalar ve albümler bıraktı. rahat uyu chuck!
kendisine hayranlığımı tarif edemeyeceğim, öleli sekiz yıl olmuş * müzisyen.
"already knew from the first encounter
but know i know to let go of words to speak no more
like a wind upon your face you can't see it
but you know it's there, when beauty shows
its ugly face, just be prepared
passion burns like fire carried by the wind
the end of a time, a time to begin" *
müzikalitesi ve müzik zekası kelimelerle tarif edilemeyen ve edilemeyecek büyük sanatçı, 20. yüzyılın gerçek filozofu. ölümü, tüm müzik dünyasını ve metal dinleyicisini yasa boğmuştur. düşünün müziğe bu kadar emek veriyorsunuz, müziği müzik için yapıyorsunuz, müziğe aşıksınız, gürültü denilen metal müziğini felsefeyle birleştirip ortaya akılalmaz işler koyuyorsunuz ama o müzik sizin ölüm sebebinizin bir parçası oluyor... neden böyle söylüyorum? çünkü şu anda birçok efsane grubun, limuzinlerle galalara falan gelebildiğini gözönünde bulundurursak, aynı müziği yapan ve çevrede saygıyla adı anılan chuck'ın hastalığının tedavisi için gereken 70000$'ı bulamaması da müziğin ne kadar nankör olduğunu bizlere göstermiştir. yani müziğe verdiğiniz şey ile aldığınız şey arasında nerdeyse uçurum var. verdiğiniz şey ruhunuz; aldığınız şey ise vefasızlık...
edit: serçe parmağını kullanmadan 3 parmağıyla hayvan gibi solo atabilen tek gitaristtir. benzerini görmedim, görmekte istemem çünkü sadece onun benzeri olur...
A Moment Of Clarity nin sonlarında gitarı ağlatarak dinleyenin ağlamasına sebep olabilen aşmış sanatçı. Sözleride riffler gibi aşmıştır.
(bkz: Müziğin sınırlarını zorlamak)
abisinin ölümden etkilenerek death grup ismi kurarak bir metal tarzı yaratan,ama kendisine tarzlar sorulduğunda metal bir bütündür onu tarzlara ayıramassınız diyen metal filozofudur.ki zaten metal dünyasında çoğu insan onu paşa olarak görür.gerçekten yazdğı sözlerle çok derin şeyler anlatmıştır.her parçası hem derinlere götürür hemde bir anda göklerdesindir...
youtube'da arattığımda böyle bir şarkısını bulduğum efsanevi müzisyen. şarkı onun mu değil mi onu bile bilmiyorum lakin slayt'da onun yüzünü gördükçe ayrı bi hüzün bağlıyor içimi. şarkının adını bilenler bi zahmet..
