22 temmuz seçimlerinde chp'ye oy veren (ben de dahil) birçok kesimden duyabileceğiniz cümle. her ne kadar chp'ye zerre kadar güvenilmese de, deniz baykal'dan ölesiye nefret edilse de birçok insan el mahkum diyerek gitmiş chp'ye vermiştir oyunu. bi yandan hem seçilmesini ister, bi yandan da seçilmemesini çünkü seçilse de bi halt yapmayacağını düşünür. tabi 2009'daki yerel seçimlerde bunun etkisi büyük olacaktır bence, ''nasıl olsa kodumun partisi seçilemiyor, vermiyorum lan oy moy'' diye türkü tutturanlar çok olacaktır.
çoğu chp'liden duyulan laf. laiklik ve atatürkçülüğü korumaya çalışanların dindar muhafazakar kesime karşı birleştiği tek adres olmasından kaynaklanır. deniz baykal bu konuda çok başarılıdır. birlik olalım, oylar bölünmesin diyerek diğer partilerle birleşmeler yapar. solcu seçmenleri ikna eder. karşısına adam gibi bir solcu çıksa ve deniz baykal'ın birleşme isteklerine sert tepki verse chp diye birşey kalmaz.
aslında chp'li değilim ama chp'ye oy veriyorum diyenler haksızlık yapmaktadır. chp ve lideri, ak parti ne yaparsa yapsın "hayır" diyor. seçmeni de aynı şekilde ak parti ne yaparsa yapsın "hayır" diyor. tek farkları var. chp seçmenleri akp'nin her yaptığına karşı çıkarken laiklik konusunda akp ye güvenememesi temel neden. chp yönetiminin ise laiklik kaygısı değil seçmen kaybetmeme, oy kazanma derdi var... laiklik kaygısı olan kişi çarşaf açılımı yapar mı?
ama bir ümidimiz var. demokratikleşme ile muhafazakarlar rahatça dinini yaşayacak ve laiklik zarar görecek zanneden solcularımız, demokratikleşme sonucu laikliğin daha güvence içine alındığını farkedecek ve faşist laiklik anlayışından en azından bir kısmı kopacaklardır.
özetle insanlar "deniz baykal veya chp'ye oy vermiyor, akp'ye karşı oy veriyor".
bu nedenle bir daha ki seçimlerde chp diye bir partinin kalacağını zannetmiyorum. deniz baykal'dan bıkan insanlar başka bir sol parti kuracak. bundan önceki partiler gibi bir kez daha deniz baykal ile birleşmeye değil, onu yok etmeye yönelik bir parti olacak. şimdilik chp'ye destek olan medya ve diğer sivil toplum kuruluşların chp'yi linç edişlerini seyredeceğiz.
kötülerin içinden en az kötüsünü seçme zorunluluğunun farkında olan, aklı başında azınlığın yaptığıdır. eleştirilecek bir şey değildir. hatta ampulcülere oy veren cahil ve akılsız kitle göz önüne alınırsa, fazlasıyla takdiri hak eden gruptur. ta ki adam gibi bir adam çıkıp da, adam gibi bir parti kurana kadar da bu böyle olmak zorundadır. artık dshp gibi bir partinin var olması, bu mecburiyeti de büyük ihtimalle ortadan kaldıracaktır.
28 şubat'ın siyasette oluşturduğu çarpıklıktır. postmodern darbeden sonra insanlar siyasi görüşlerini karşıtlık duygularına göre şekillendirmeye başladılar. hiç azımsanmayacak kadar akp ye oy verdim ama akp li değilim kişisi de mevcuttur.
şuanki siyaset arenasına bakıldığında geçmişten bugüne "tabanı" olan altıüstü iki parti vardır zaten biri MHP, diğeri CHP.
Türkiye'de siyaset siyaset olmadığından, gün geçtikçe daha çok mahalle ağzına dönüştüğünden, partili olmanın sadece ve sadece bu gerginliğin içerisinde yer edinip kişinin kendisini yıpratmasından başka bir şey olmadığından, hiçbir partide parti içi demokrasi olmadığından çok az insan partili olmaktadır. Haliyle CHPli olmayıp CHPye oy veren kişiler ortaya çıkabilir. BU akp için de geçerlidir. Kaldı ki teorik manada hiçbir bilimsel ideolojiye dayanmayan bir AKPnin durumu bugün kendi çaplarında eğlendikleri CHPye göre aslında daha vahimdir çünkü CHP o veya bu şekilde siyaset sahnesinde 80 yıldan beri varken ve tabanını iyi kötü idare ederken AKP zihniyetinde partiler bugün var yarın yoklardır ki Türkiye'deki parti mezarlıklarına bakarsanız bunu açık şekilde görürsünüz.
ayrıca bir parti ideolojik manada ne kadar geniş bir kitleye seslenirse o kadar fazla yalan söylediği ortaya çıkar. Bu bugün AKPnin yapmaya çalıştıklarıyla da açık seçik görülmektedir. Batıda milliyetçi, Doğuda Kürtçü, liboş kesimlerle dinsiz, hristiyan, Konyada yobaz.
bir parti ülkenin geneline gerçekçi olarak ancak ekonomik manada vaad ettikleriyle ulaşabilir. halkın çoğunluğu aynı sınıftan haliyle ekonomik istekleri hemen hemen aynı olduğuna göre akıllı bir halk da buna göre oyunu vermelidir. diğer politikalarda ise devletin değişmemesi gereken yapısıyla oynamadığı sürece sorun olmaz.
Ama bizim halkımız gariptir malesef, Aç iken, ülke çapında öğretmenler sürünürken, işçiler bırakın sürünmeyi resmen katledilirken, köylüler hasatlarının paralarını alamazken, üç kuruşa satmak zorunda bırakılırken, kış geldiğinde evinde ısınamazken van minute tav olur, yapay çekişmeler içerisinde vereceği oyu belirler, Kanal 7, samanyolu, atv izleyip az önce yediği içeriğinin yüzde 99u ikinci- üçüncü sınıf sebze olan yemeğine ve bilmem kaçıncı sınıf undan yapılmış ekmeğe rağmen ergenekonmuş, zartmış, zurtmuş hikayelerinde siyasal tercihini belirleyip ülkenin temizlendiğine inanır.
şöyle bir hesapla bugünkü seçmen kitlesinin çoğunu genç insanlar oluşturduğunu varsayarsak, bunların büyük çoğunluğu ya çocuksuz ya da küçük yaşta çocuklara sahiptir. Bu kişilerin çocukları olup, büyüdüğünde üniversiteye yollamaya çalışacakları zaman kafalarını çok dağlara taşlara vuracaklar.
bir araştırmaya göre chp'ye oy verenlerin %82 si chp'nin değişmesi gerektiğini söylüyor. yani chp'den memnun olanların sayısı sadece %18. chp yerine başka bir ortanın solu parti kurulursa kesin oy veririm diyen chp'liler %54.
zihnine sürekli ülkede bir rejim tehlikesi olduğu pompalanan ve bunun etkisinde kalıp beynini çalıştıramayan seçmenden duyulması muhtemel cümle. siyaset zaten bu insanlar üzerinde böyle bir pis oyun oynandığı için çaresizliğe sürüklenmedi mi? artık sistemi kilitlediler, vatan düşmanları ve vatanseverler gibi basit, seviyesi oldukça düşük polemiklerle bu ülkede kitlelere karşı sözde siyaset yürütülüyor. bakıyorsunuz birbirine böylesine ağır ithamlarda bulunan insanlar meclis'te bir tartışmadan sonra ara verildiğinde birbirlerine karşı sırıtıyorlar, şakalaşıyorlar, dalga geçiyorlar. düzülen hep sen, ben, biz.
yaklaşan seçimlerde aklını ve beynini kullanacak; akp faşizminden bıkan ve ülkeyi ekonomik olarak batağa sürükleyen hükümetten bıkan her aklı hür ve vicdanı olan insan duyulması muhtelemel sözdür.
