devleti şiddeti meşru yolla kullanan bir kurum olarak gören max weber'in tanımını daha da ileri götürerek devleti, bir değnekçi (raketter) olarak tanımlayan; önce kendi yarattığı şiddetle insnaları korkutup daha sonra onları bu şiddetten korumak için vergiler toplayan ve bunu da "devlet" adı altında meşrulaştıran bir organizasyon olarak gören teorisyen.
Uluslararası ilişkiler alanında yeni Weberciler olaran tanımlanan grubun en belirgin şahsiyetlerindendir. Devletin varlığını salt mevcut toplum arasındaki sınafa dayalı ilişkilerle açıklamaz. Ona göre devletler arasındaki güç hiyerarşisinin de bir önemi vardır ki bu noktadı güç askeri otonom olarak değerlendirilir. Devletlerin oluşumu zor ve sermaye kavramlarındaki dengeye bağımlı olarak değişiklik arz eder. Şöyle ki zor olarak kestedilmiş olan askeri otonomun az olduğu bir toplumda eğer semaye yoğunsa merkezi yapıdan bahsetmemiz mümkün olmaz. Bunlara örnek olarak Hollanda ve italya veilebilir. Diğer yandan zorun sermayeye oranla güçlü olduğu bir toplumda merkezi sistemler oluşur: Almanya. ikisininde çok yoğun olduğu toplumlarda ise genel anlamda dünya siyasetine yön veren devletler oluşur: ABD ve ingiltere. Neo-realistlerden en önemli farkı toplum içindeki devinimleri önemsemiş olmasıdır.
(Mayıs 27, 1929 – Nisan 29, 2008) siyaset ve toplum arasında ilişki üzerine yazan Amerikalı sosyolog, siyaset bilimci ve tarihçi. University of Michigan 'da 1969–1984 arasında tarih, sosyoloji ve sosyal bilim profesörü ünvanıyla çalıştı ve son görevi Columbia University'deydi. "21. yüzyıl sosyolojisinin kurucu babası" ve "dünyanın seçkin sosyolog ve tarihçilerinden biri" olarak adlandırıldı, "çalışmaları eşsiz, insanlığı en üst düzey, ruhu sarsılmaz." olarak adlandırıldı. Ölümünden sonra, onun adına çeşitli dergiler özel sayılar yayınlandı, konferans ödülleri verildi ve özel ölüm ilanları hazırlandı.
