açıkçası kimse olmazdı. şu yaşıma gerçekten öldürme niyetim olsaydı, cezayı, hapsi, günahı umursamadan bunu yapardım. ama her zaman insanların düzelebileceğine inanırım ve düzelme benim sayemde olabilir diye düşünürüm. merhametim de buradan geliyor sanırım.
yer yüzünde nefes alan nefret ettiğim tek bir insan var, tabi ki bu hakkımı onunla değerlendirirdim.
ama kolay bir ölüm seçmezdim tabi, böyle ince ince öldürürdüm acı çektire çektire. bazen kendimden korkuyorum ya içimden bir manyak çıkıyor, hayırlısı.
