aşklar vardır sen bilmezsin.
tadında uyku kokusu....
gördüğünde bir günaydın tebessümü ile.
öper dudaklarını
sen bilmezsin....
uykusuz bakar senin gözlerin.
daha ne kadar dayanırım bilmem.
sabahları uyanmam zorlaştı..
sol kolumda bir ağrı, yemeyi içmeyide kestim..
eskisi gibi denizlere bakmıyor gözlerim....
bir ışık söndü bu gün ağrılarım dindi birden.
sen geldin sandım...
yoktun....
isminin baş harfi bu yolculuğumda yalnız uğurladı beni
eskisi gibi ağrımıyor sırtım...
ters tarafımdan kalkmıyorum şimdi
burada herkes güzel
yalnız konuşmuyor hiçbiri...
isminin baş harfi çizildi toprağa,
parmaklarımla...
burada herkes güzel
ama....
kimse tanımıyor seni..
istanbul dokuz renk bu gece
ve hepsi siyahın üstüne
uyuduklarım geliyor aklıma
bir gün uyanmadığımı düşündükçe
utanıyorum esnemelerimden
ayrı kaldığımız her gün
tek düşündüğüm
acaba sorar mı biri seni
gitti diyemem ki
sen niye gitmedin diyene cevabım zor
ben de gelsem sevgilim?
beraber terk etsek beni?
oldu işte
biz de geçmiş olduk
bir aşkın daha üstünü örtüp
gözkapaklarını ellerimizle kapattık
biz de güzel günleri
bittikten sonra anladık
artık yokluğumuzla yaşayıp
birbirimizin adını duyduğumuzda
önümüze bakıp
vicdanımızı kanatacağız
artık biz...
siz'li biz'li olacağız!
ben geldim işte
sizler gittikten sonra duyacaksınız adımı
daha fazla hem de
bıraktıklarımı tebrik için beni bulamadığınızda
bir fatiha ile avutacaksınız beni,
ya da kendinizi
öldükten sonra bir bulvar yerine
keşke yaşarken verseydiniz
bir çıkmaz sokağa adımı
artık uzak bir yerde nefes alıp veriyorsun
hiç bir şeyin hatırı yokmuş gibi
gülümsüyorsun sahte yüzlere
ve ben güveniyorum geri gelmeyişine
ondan gülümsüyorum
beklemiyorum artık seni
senin gibisi gelmez demiştim
senin gibisi gelmesin zaten
bir kere fazladan öldüm
bir kere daha istemiyorum
ama sen
beni düşündükçe
unutamayacaksın biliyorum
ve ben
seni düşündükçe
unutmaya başlıyorum
