şimdi ben, yok denecek kadar çokum.
firardayken insan ve buz kesiyorken hava,
soğuk en çok parmak uçlarima yakişmaz.
şimdi vakit seyir defterimde yorgundur,
şimdi feryat en çok sesimin tonunda vurgundur
ve şimdi hayat;
cevabini bildiğim en zor sorudur.
kuleler yaptirdim içime
11 eylül gibi vurulmak isterim.
kalbimi çarpanlarina ayirabilen varsa gelsin.
yoksa, zerafet bu başta döndürme kuvveti değildir.
cüceler yaptirdim içime,
görmek isteyen varsa eğilsin!
