esas oğlan çok kayıp vermiş, çok kişiyi de öldürmüştür. ancak her klişe holivut filminde dananın kuyruğunun koptuğu bir an vardır.
o da genellikle, esas oğlanın pammmmık gibi, yumuş yumuş, at gibi, her türlü gideri olan, sikmeyip sabaha bırakabileceğin güzellikteki (oyhh tamam sakinim) eşini/sevgilisini kaybettiği andır.
esas oğlan hatuna sarılır, kanlar yüzüne gözüne bulaşır. sonra birden aklına gelir "vay amk taş gibi karıya bi daha gömemicek miyiz biz şimdi?". sonra kafasını kaldırıp düşmanlarına bakar ve "şimdi ananızı siktim ibneler" bakışını fırlatır. bu zamana kadar hadi neysedir ama bu bardağı taşıran son damla olmuştur. gerçi film boyu en az 37 kişiyi öldüren, en az 10 kişiyi komalık eden esas oğlan da az değildir. düpedüz yavşaklıktır bu aslında ama kütür kütür de izleriz filmleri.
neyse işte var yani böyle bi klişe sahne. sitivın segal de hala yaşıyor ya amına koyim ben bi şey demiyorum.
