Şarkıcı gülay diye biri vardı. Silindi gitti. Minicik bir Çocuktum tv karşısına geçip mal gibi o günlerin kliplerini izlerdim. O zaman da şimdi olduğu kadar yalnızdık sözlük.
Nasıl oluyorsa bir yerden yakaliyordu bizi bu şarkılar. üç dört yaşında çocuklar olsak da uslu uslu dinlerdik.
Şimdi bu şarkıların aslında çok da manalı olmadığını anlıyorum ama hatırası var diye seviyor olabilirim. Anlamsiz basit şarkıları bile okuyanin duygu yüklü oluşu güzel kılıyordu sanırım.
Ah nerde şimdi o duygular?
Cesaretin aşk için harcanması gereken bir duygu olduğunu düşünmüyorum. Daha önemli şeylere yönlendirilebilir.
Çünkü aşk arsızdır bugün ona verdiğini yarın istemeyebilir.
