Arjantinli yazar Ariel Dorfman'ın "Başka Bir Dünya için Manifesto" adlı eserinden uyarlanan, plato-in sahnesinde izlenebilecek bir oyun.
insan hakları ihlalleri, insan ırkının cehaleti, denyoluğu ve hoşgörüsüzlüğü anlatılıyor. Metinlerdeki orijinallik korunurken, perdeye yansıtılan görüntüler ile Türkiye ve ortadoğu topraklarına ait saçmalıklar ile iyi bir kombinasyon kurulmuş. Haksızlıkllara karşı sesi çıkan insanlar, seslerini duyurarak diğer insanları da, ezilenler adına ses çıkarmaya davet ediyor. Ezilenler ve ezenler karşılaşmasında, sol köşedeki ezilenler ya da zenci ezilenler:
"cesaret tek bir sesle başlar.
ben yapmam gerekeni yaptım...
başka ne yapsam ağzımda kül tadı kalırdı."
derken, iyi de ederken yine de son sözü ezenler söylüyor:
"Peki ya şimdi ne olacak? Eve gideceksiniz. Yemek yiyeceksiniz... biraz tv belki.. biraz sohbet filan.. ve sonra uyuyacaksınız. Mışıl mışıl hem de. mışıl mışıl... Ahahhahha! biz yine burada olacaz. onlar ve biz."
...
eve gittim. birşeyler atıştırdım. tv yok, biraz sohbet biraz film. ama sonunda yine uyudum. tarife uydum. mışıl mışıl... alper canıgüz'ün bir romanında dediği gibi: 21. yüzyılda kalmadı o büyük yürekli insanlar. yıllar yıllar evvelde kaldı onlar." bizimkisi damıtılmış bencillik muhteva eden açgözlü hayatlar. ağızlarda da kül tadı...
