sadece kuran-ı kerim'i okuduğu için din hakkında ahkam kesebileceğini zanneden ergenlik dönemi cühelasının "ulan ben cerrahi kitabı okuyup ameliyat bile yaparım" demesiyle ortaya çıkmış vakadır.(tanım)
tahsilli cahil, karşısında sürekli, fikir dünyası gelişmemiş, ilkel yaratıkları gördükçe hayatın okuduklarından ibaret olduğunu zanneder. "Nasıl olsa hayat algılayabildiklerimden ibarettir" der. Zavallıcık, 5 duyusunun haricini yok sayar, sorduğunuzda "göremiyorum" der. Kıçlarını açıkta bırakıp, kafalarını toprağa gömen bu ergen tipler "algı*" kelimesini de idrak edemezler.
Kuş beyinlerinin idrak edebilmesi için örnek vermek gerekirse, evinde televizyon ya da radyo olmayan birinin "radyo dalgalarını algılayamıyorum, demek ki yok" demesi kadar komiktir bu idraksizlik.
okuma-yazma bilmenin, hatta belirli bir düzeyde eğitim-öğretim görmenin* bile yetmediği, özel durumlar vardır. Okuma-yazma biliyorum, üniversite bitirdim, dolayısıyla kanunları, anayasayı, ceza hukukunu, medeni hukuku vs. anlarım diyerek hakimi, savcıyı, avukatı reddedemezsiniz. Tıpkı bunun gibi nasıl olsa okur anlarım mantığıyla ameliyat yapmaya kalkamazsınız.
Nihayetinde, -haşa- "ne gerek var orijinaline ben türkçesi'nden okurum" zihniyetindekiler, dini sadece bir kitap zannetme hatasından ve bu hatanın getireceği küfür gibi sonuçlardan kurtulamazlar. Genç, hararetli, ergen tiplerin küfür çömezlerinin oyununa düşmemesi için "din" konusuna tekrar bakması gerekir. Din sadece tanımını sizin belirlediğiniz, sınırlarını sizin çizdiğiniz bir şey midir?
Kendi inançlarına (ya da inançsızlıklarına) saygı bekleyen gudubetler, biraz da müslümanlara saygı duyarlarsa zırvalamayı bırakıp idrak etmeye başlayabilirler.
