adı ustunde işte adige pşaşe ya da duruma gore hıgebz. yaban ellere gitmemesini diledigimiz, ustune tiredigimiz, bzemizin, xabzemizin taşıyıcısı, aktarıcısı varlık.
Cerkeskizi (adige pşaşe)
Atalarım Çerkesya’dan “Pşıne” ile çıkmışlar, ben de yine “Pşıne” ile geri dönmek istiyorum ve biliyorum ki Çerkeslik anlık bir şey değildir, bir ömür boyu sürecektir; yaşanacaktır.
Çerkes sevmek, Çerkesce’yi sevmek, karşındakini Çerkesce sevebilmek ne güzel bir duygu.
Bir Çerkes kızı olarak kendimi çok şanslı görüyorum. Khafe dinlerken gözleri dolan, Şeşen’de yerinde duramayan, vatanının Adıge Xeku olduğunun bilincinde olan, benden daha iyi anadilini konuşan, kültürel anlamda benim gibi mücadele veren bir kaşenim var.
Asırlara dayanmış bir vatan hasreti varken yüreğimizde Adigey!
En iyi arkadaşım, dostum, dert ortağım, aşık olduğum, elini çok nadiren tuttuğum/tutabildiğim, konuşurken gözlerinin içine bakamadığım bir Çerkes sevdiğim var.
Aşkın kelamı yoktur bizde, sevgimiz zor dile getirilir. Kızınızı övemezsiniz, oğlunuzu sözle sevemezsiniz. Biz uzaktan severiz birbirimizi. Ürkek, çekingen bakışlarımız anlatır herşeyi.
