umudunuzu yitirmenizi istemeyen sevgilidir. sevgilinizle cafenin terasında oturmuş kahvelerinizi yudumluyorsunuzdur ki sevgiliniz boğazını temizler ve "ben ayrılmak istiyorum" der, siz ona ağlamaklı şaşkın gözlerle bakarken devam eder "ceren'den hoşlanıyorum ben, onunla başladık biz", siz dayanamaz ağlamaya başlarsınız, hıçkırırsınız bunun üzerine sevgiliniz "ağlama" der, "eğer ceren'le yürümezse yine sana dönerim". bu son sözlerle biraz umutlanırsınız ve "inşallah yürümez ve bana döner" diye dua edersiniz içinizden.
(bkz: yok artık ebesinin amı) afedersiniz ama başka bi şey bulamadım. orospu çocukluğu desem annesine yazık. adam da elizabeth den bıktım derse o da haklı gerçi muallak bi durum.
