telefonla konuşurken sağı solu elleyen kişilerin akrabalarıdır. neden yapıyorlar hiç bilmiyorum ama var böyle insanlar. kimisi sağa sola gider. konuşmanın gidişatına göre volta hızı artar. kimisi de vitrini, duvarı, masayı veya telefonu okşar, tozunu alır sürekli.
Bunu genelde yanında biri ya da birileri varsa yapar ama iyi ki de yanında birileri vardır çünkü Kendini yunanistan sınırında bulmamasını işte o birileri diye bahsettiğimiz insanlara borçludur.
telefonu açtığı anda oturuyorsa ayağa kalkıp yürüyen kişidir. dolanır dolanır bir ara durur dersiniz ki sonunda durabildi tam o esnada karşıdakini önemle dinliyordur ve konuşma sırası kendine gelince yine başlar yürümeye, anlayacağınız durarak konuşamazlar.
bu farkında olmadan yapılıyor. değil konuşmak, babama çağrı atacağım o arayacak mesela. daha çağrıyı atmaya başlarken kendimi odanın ortasında volta atar vaziyette buluyorum.
halı aşınacak azizim.
bir tatar ramazan tokadıyla enseden vurup yüz üstü yatırılmalı. Yeter gayri başım döndü amk denilebilir.
Not : vurmadan önce ele tükürülmeli, tam enseye vurulmalı ve çıkacak sese kulak vermelidir.
hiç farkında olmadan gerçekleşen durumdur. ancak telefonu kapatınca farkına varırım genelde. sonra 'hangi ara kalktım lan ben?' diye düşnürken telefonun çalması, telefonu elime almam, kimin aradığına bakmam, kısa bir duraklamanın ardından yes tuşuna basarken aynı zamanda usulca yerimden kalkmam bir film şeridi gibi geçer gözümün önünden.
