efendim mallığın daniskasıdır. ancak dikkat edin, düşürenden daha çok mal olabilirsiniz.
ben genç iken bir sevgilim vardı köpekler gibi malcasına aşık olduğum. sevgi değil lan aşk işte ( böyle de bir ayrım var; sevgi, aşk diye. neyse...). ulaşılamayan sendromu vardı bende.
günlerden birgün atladı geldi evime. aşk hormonlarım üst seviye çalıştığından cinsel dürtülerim okeye dördüncü aramakta. ben şiirler okurken bizim hatunun canı sıkılmış olacak ki tuvalete girdi. kızlar misafirlik yerde sıçmaya pek yatkın olmadığından işiyordu zannımca.
aradan bir iki dakika geçti sifon sesiyle birlikte bir çığlık yükseldi. koştu geldi, suratında öyle bir ifade, sanki iran üzerimize nükleer füze yollamış iki dakikaya buraya varacak. lan dedim ne var noldu? sifonu çekerken cep telefonum cebimden düştü deliğe gitti.
malzemeye bak! 1 ay yetecek kadar espri çıkar buradan. ama yok. aşıksın ya. duygusal düşünüyorsun anasını satayım. lan piç piç sırıt işte, amuahha nasıl başardın lan böyle bir dangalaklığı de. en olmadı bi saniye canım geliyorum de, çık dışarıya kahkahayı bas. ama ben malı gittim sifonu çektim, elimi o klozetin deliğine, daha 4 saat önce sıçtığım bok yuvasına soktum. bir ümit telefon buraya takılıp kalmıştır, ben de kurtarırım telefonu biraz nemini aldık mı çalışır, aşık olduğum kızın prensi olurum, dünya ne güzel çimenler yemyeşil... eh yok tabi telefon. dışkı olmuş gitmiş uzaklara.
pes et değil mi? bırak gitti işte telefon. kızın da sikinde değilsin artık. ayrılık rüzgarlara esmeye başlamış. kızda bir tripler; nasıl bulamazsın telefonu o delikte yaa. lan düşürürken bana mı sordun de kıza. ama yine yok.
neyse gittim apartmanın yöneticisine. bizim apartmanın lağımı nerede, tuvaletlerimiz nereye dökülüyor gibisinden hayatımın en talihsiz sorusunu sordum. hala saygıyla karşılarım yöneticimizi. nasıl oldu da götünü bana dönüp kahkaha krizine girmedi diye.
tabi soruyu sorarken ruh halim bir başka. yıllarca ninja kaplumbağalar izleyerek büyümüşüz. kanalizasyonlar modern yerlermiş gibi bir düşünce hakim bu talihsiz bedende. yönetici valla bilmiyorum gibisinden bir laf etti, döndüm gittim eve.
hatun ağlamaklı, gitti gül gibi telefon diyor. bak canım diyorum telefon gitti ama ben hala seninleyim gibisinden boş cümlelere yüklem olmaya çalışıyorum. kız sevmiyor ki beni, siklesin.
ne yaptıysak bulamadık o telefonu. bir hafta sonra da ayrıldık. rakıya vermiştim kendimi o zamanlar. çoğu zaman tuvalette içtim kusarken kolaylık olsun diye. her kustuğumdan sonra da ironiye bir kadeh kaldırdım; bu da senin için...
ancak ne yalan söyleleyim, ne zaman belediye çalışması için açılmış bir kanalizasyon kapağı görsem şöyle bir kafamı uzatır bakarım. belki görürüm o telefonu, uçarım giderim uzak diyalara umuduyla. yok bulamadım hala.
"Telefonu alsam mı ay iğrenç, nasıl elleyeceğim ben onu " düşüncesi ile "almayayım amk tuvaletten ama o kadar da para verdiydim ben ona alacağım sike sike" düşüncesinin kıyasıya yarıştığı anlar yaşatır.
Sonuç olarak genelde o telefon alınır göz yumulur ve kullanılır.
- efendim aradığımız şahsın cep telefonundan sinyal aldık.
+ güzeeel. takip edin ve yerini bildirin komserim.
- efendim, sanırım kaçmak için kanalizasyon şebekesini kullanıyor.
+ çabuk, tüm kanalizasyon çıkışlarına adam yerleştirin! bu kez elimizden kaçırmayalım çocuklar!
hamamböceLeri için şaşırtıcı bir durum oLur.
-aLLah!! abi bu ne yaa.
-nebiLim Lan yaratık sıçıo heraLde.
-bu günLeride mi görecektik.
-daha dur oğLum neLer geLecek başımıza.
-abi bu telefon ıslandı da çalışmıyo bi bakar mısın ?
-tabi ver bakarız
-al abi
-bu koku ne lan
-abi söylemesi ayıp telefonu helaya düşürdüm o parçalarda şey abi isal olmuşum da üzerine afiyet
-has...
