bazen çaldırırsınız, bazen bir yerlerde düşürürsünüz.
bazen geri döner, bazen dönmez.
bazense kaybettiğinizi sanırsınız.
sonuçta kaybetmektir telefonu.
ihtimaller çoktur ama gerçekten kaybetmek büyük üzüntüdür.
numaralar değildir sorun, telefonun ederi de..
Manevi değeri olan, yakınlarda ölen bir akrabanızın telefonunu birkaç saniyelik dikkatsizlikten kaybetmek üzer insanı.
Çok üzer hemde.
çok duygusalım sözlük.
2007'de 6600'ımı kaybettiğimde ''bari ihtiyaç sahibi birine gitsin'' dememden
2 ay sonra, bizim sokaktaki köpeğin dişlerinin arasında pörsümüş halde görünce,
hayatı sorgulamıştım.
hele birde şarjı bittiyse kötü bir durumdur. ulan banyodan sonra şarj ederiz dedik, banyodan çıktık evin içinde telefonu bulamıyoruz. o değil şarjı yok diye çaldıramıyoruz. etrafın altını üstünü getirecek halimde yok.
sonrasında bir sürü şeyle uğraşmanızı gerektirir. hattı kapattırırsınız, telefonu kapattırırsınız. yedek kartınızı da alırsınız ama kart öyle hemen aktif hale gelmiyor.
umurumda olmayan hede. zaten cep telefonu alırken baktığım tek özellik şarjının uzun gitmesi. benim aradığım özellikteki telefonlar da yüz tl civarı. 15 lira da yeni cıkarttığım hatta versem bir sıkıntı kalmaz.
telefona milyarlarca lira para veren ibişler düşünsün.
bi' de cep telefonunu kaybettiğini sanmak vardır ki, ayaklarınız onu ararken bitap düşmüştür, tüm yirmi üç numaralı otobüslerin içine bakılmıştır ve siz eve döndüğünüz de onu rafınızın kuytu bi' yerinde yüz üstü yatıyor bulursunuz...
