Eskiden televizyon ne ise bugün bilgisayar odur. Eskiden gazete ne ise bugün telefon odur. Aynı değiller fakat yerlerini bunlara bırakmışlardır gazete telefondan daha kalitelidir.
bir şekil yaşıyordukta, sanki çok daha rahattı o dönemler. şu an ne kadra alışmış olsam bile dağa gittiğim 3-5 gün telefon çekmeyince çok huzurlu oluyorum.
sizdeki imkanların hepsi bizde de vardı. telefon vardı mesela konuşurduk. gerçi sıraya yazılması ayrı dert, rehberden numara bulmak ayrı dert ama vardı işte. sonra bizde sevdiklerimize fotoğraflar yollayabiliyoruk ama böyle allı pullu zarflarla, uçları yakılmış mesajlarımız, fotoğraflarımız sevdiklerimize ulaşırdı. televizyon? o da vardı. tek kanallıydı ama yine de vardı. bizde sizler gibi oyun oynuyorduk lakin sokakta... kavga eder yine de akşama güle oynaya evlerimize giderdik. tek bir tuşa basarak doğum günleri taziyeler önemli günler ve bayramlar halledilmezdi. orada, olman gereken yerde olurdun.
Gayet de yasaniyordu aq. Yeni nesil bilmez hic; yanimizda cep tipi telefon ajandasi ve cuzdanimizda da ptt jetonu veya telefon karti olurdu. Lazim olur diye de tukenmez kalem tasirdik.
Güzel yaşanıyordu. Ortam bu kadar bozuk değildi insanlar birbirine güvensiz değildi çocuklar mahallerinde özgürce oynardı kimse şimdi sokağa göndersem başına bir şey gelir mi diye düşünmezdi. Özlenen günler aslında. Evet.
cevabı "bir muhabbet esnasında birbirimizin yüzüne bakarak" olan soru. biriyle bir yerde oturduğunuzda onun gözlerini görürdünüz, telefona eğilmiş kafasının tepesini değil.
O kadar güzel günlerdi ki, bazen teknoloji bir anda 20 yıl geriye gitsin istiyorum. Çocuklar sokakta oyunlar oynardı, akşam misafirlikleri vardı, ramazanda hergün birisi iftara çağırıyordu, inanmazsınız insanlar sokakta birbirini selamlardı. Hoşgörü vardı, insanlık vardı, zor durumda olan birine yardım edilirdi şimdi ki gibi sosyal medyaya atmak için videosu çekilmezdi.
Hayatımız sıkıcı da olsa az insana ulaşmanın ve sosyal medya kullanmamanın kafa rahatlığı vardı. tanıdığımız insanların da bir standardı vardı. Hiç yoktan güvendeydik. Dolandırılmak, kandırılmak daha zordu. Kişisel bilgilerimiz güvendeydi.
Sözün sohbetin değeri vardı.insanlar telefon ekranın bakmaktan çok birbiri ile göz teması kurarak konuşur, şaka şenlik olurdu.Akrabalık ve dostlukların kalıcı olduğunu gösteren el yazısıyla mektuplar yazılırdı.Şimdi yaşadığımız her şey yapmacık.Bir toplumda oturduğunuzda her kes telefonla uğraşıyor.Ordan burdan gelen mesajlara cevap vermekle meşgul oluyor.Netice olarak sanal insanlar olduk.
