en doğrusunu yapmaktır. gereksizliğinden ödün vermez hiçbir zaman cep telefonu. egoistliğin doruk noktasıdır. ibneliği beraberinde getirendir ayrıca. toplum içerisinden sigara içmek ve kimsenin farkına varaması yada varsa da ses çıkaramamasıdır.
cep telefonunu kullanmamanın pek rahatlatacak yanı yoktur çünkü telefon günlük yaşamımızda kolaylık sağlar. mesaj atarsın, aramalar yaparsın, takvim olsun alarm olsun yaşamını düzenlemende yardımcı olur. facebook gibi zamanından çalan gereksiz bir şey değil yani.
işten kaytarıp, birde kendisine ulaşılmasını istemeyenlerin yaptığı, 'oh ben ne akıllıyım' hissine kapılıp yan gelip yattıkları, fakat birkaç gün sonra işssiz kalıp uzun süre yangelip yatacakları eylem...
lisedeyken bi arkadaşım hiç kullanmıyordu. sorun maddi anlamda değildi ama. adam bizden zengindi.şimdide kullandığını sanmıyorum. face den bi mesaj yazıyorum, adam 3 ay sonra cevap yazıyor, gerisini siz düşünün artık.
ya işi gücü, eğitimi olmayan ya da mesleği sosyallikten çok uzak olan insandır. bugün iş dünyasında, cep telefonundan arayıp ulaşmayı geçtim, cep telefonundan attığı maile bakamıyorsan bile müşteri seni kulaklarından tavana asar, gider ikame bir tedarikçi bulur, şapa oturursun.
Dokuz Eylül Üniversitesi Amerikan Kültürü ve Edebiyatı bölümünün tapılası şahsiyeti (bkz: hakan dibel)'in yıllardır yaptığıdır. Cep telefonu yok, buluşacağımız zaman görüşüp randevulaşıyoruz, e-posta aracılığıyla haberleşiyoruz, o da nadiren.
Canım hocamın evinde telefonu var ama birinin arayacağından haberdar değilse açmaz o telefonu. Geleceğinizden haberi yoksa kapıyı da açmaz. Üniversiteden mezun olduktan sonra bir gün gittik, dayanacaktık kapısına, muhtemelen açmayacaktı da; ama bunu bile öğrenemedik çünkü taşınmıştı. Mavişehir güvenlik görevlisine sorduk, bulamadık, tıpış tıpış geri döndük.
mantıklı bir karardır. yaklaşık 2 senedir kullanmıyorum. artık halısahalara kaleci, okey masalarına dördüncü olmaktan kurtuldum. son çare gibi görülüyormuşum etrafımda. böyle kaderi de ayrıca sikeyim. annemi ararım meşgule atar, dııt dııt eder bir ümit bakıp mesajın dominostan geldiğini görürüm. gerçi beşiktaş'a destek için vodafone hat alacağız sike sike ama kullanmam, kenarda dursun.
her dönemin kendine has özellikleri vardır ve bunları yaşamak gerekir. devrimizin en büyük nimetlerinden biri de cep telefonlarıdır ve bunu kullanmamak imkansızdır.
yaptığım gözlemler sonucunda, cep telefonu kullanımı sonrası insanlarda büyük bir unutkanlık şikayeti belirmeye başladımıştır. çevrenizdekilere 4 haneli bir sayı söyleyip, 30 dk sonra hatırlatmasını isteyin hemen dört haneli sayıyı bir kenara yazacaktır. çünkü beyinlerimiz öylesine körleşip köleleşti ki üç dakike önceki konuşmaları bile unutacak hallere geldik.
işte "yeni dünya düzeni" tam olarak bunu istiyor ve adım adım bu yolda ilerliyor.
En azından bir süre smartphone bırakmam gerekli bana zarar vermeye başladı hissedebiliyorum şu çekmecelerden birinde olucak eski model Nokia taş gibi telefonlardan 1 hafta şarjı giden var ya onlardan işte ama çok çok zorlanıcam iletişim olsun pratiklik felan bana gelmez sanırım bu eskileşme çalışması.
