özendiğim, imrendiğim bir durumdur. hayrettir, nasıl girdi bu kadar hayatımıza bu alet hiç anlamam. hele gençlerin resmen vücutlarının bir parçası oldu. sürekli ellerinde.
incir reçelindeki aidsli kıza göre özgürlük olan, aslında başkalarının telefonlarına muhtaç olduğun için mahkumluk olduğunu düşündüğüm bir iş oluş harekettir.
ulaşilmaz kişidir. Öyle her isteyen bi tuş ile ulaşamaz. Kişiyi daha çekici kilar elbet. Hem sağlik açisindan hem de cool'luk bakimindan yapilmasi gerekendir.
bazen istiyorum bende atmak kenara böyle kimseden telefon beklememek , umursamamak ama olmayınca olmuyor. bu çağda anca böyle mecbur yoksa kimle nasıl haberleşiceksin.yok artık öyle bakkaldan telefon etmeler dedemden kalma alışkanlıkmış onlar.çok gelişti teknoloji canım çok.
Uzunca bir süredir yaptığım şeydir.
Kavga ederken elime ilk geçen şeydi ve kafa yerine duvara gelmesi ile ortadan ikiye bölündü.
yaklaşık 2 ay oluyor kafa rahat.
dünyanın en sorumsuzca ama en rahat olayıdır. o telefon trafiğinden sıkıldığın dönemlerde yok sarjın bitti, yok titreşimdeydi, yok uyuyakalmışım yemekten sonra gibi yalanları atmaktan bıktığınızda artık kullanmaya bi ara vermeniz gerektiğini anladığınınz ve buna alıştıktan sonra vazgeçemediğin hadisedir.
yeterli kontör/lira yükleyememek yahut mevcut olanların bitmesi durumunda hepimizin nasibini aldığı, cüzdanı yanında taşıyıp içinde bir kuruşun bulunmaması ile eş değer durumdur.
Aykırı insandır, kapitalist dünyadaki kapitalist sistem dayatmalarından birisini reddeden insandır ama üzülerek söylüyorum ki hata yapıyordur.
Zira gelişen ve globalleşen dünyada iletişim sektörü gittikçe değer kazanan bir sektör olmaktadır ve bunun içerisinde yer almak gerekmektedir ( endüstri mühendisliğini boşuna okumuyoruz )
edit= eksileyenler ya komunist ya da okuyamayan dingiller.
