cok rahat bir hayattir.
kontorum bitti, faturayi yatiramadim, yatirdim, hattim kapandi, surda cekti burda cekmedi gibi sacma sorunlarinizin olmadigi hayattir.
17 yılımı geçirdiğim hayattır. gayette normal yaşayabiliyordu insan. buluşmak için belli mekanlar belirlenirdi ve biriis 5 dk geç kalında ya nerde kaldı diye kafayı yemezdik.
hugo'yu 5 e basarak zıplattığımız, arkadaşlarımıza ev telefonlarımızı verdiğimiz, buluşmak için saatlerimizi ayarladığımız, kimsenin kimseye son model cep telefonlarıyla, kıyafetleriyle ve diğer maddi şeylerle hava atmadığı daha saf bir hayattır.
özel hayata saygı olan hayattır. her dakika aramazsınız, aranmazsınız..
özgürlüğü doyasıya yaşadığımız hayattır cep telefonsuz hayat...
kimseye hesap vermek zorunda kalmadığımız...
sağır yada kör bir kişilik olması muhtemeldir. ancak ninem sağır dedem kördü. ikisi de yetmişini devirdiler. yan beyler diyeceğim şu ki;
teknoloji can değil canandır.
cep telefonumun bozulması ve benim 3 gündür yaptırmamam ile yaşadığım sakin hayat. ilk başlarda elimi sürekli cebime atıyordum ama alıştım bir süre sonra. artık insanlara rast gelebiliyorum. ne kadar dayanabileceğim merak içindeyim.
dijital fotograf makinasi oncesi analog fotograf makinalari gibidir. konusmak icin sinirsiz zamaniniz yoktur. tipki istediginiz kadar fotograf cekemediginiz gibi ve ankesorlu telefonda birden jetonun bitmesidir, tipki analog makinada filmin bitmesi gibi ama ayri bir tadi vardir. tuketim toplumuna tamamen gecisin internet oncesi son asamasidir.
sosyal medya bağımlılığından uzak kalma açısından yararlı olabilir ama telefonların insanlardan akıllı olduğu dönemlerdeyiz, her şeyimizi onlara kaydediyor, hatırlatmasını istiyor, anıları kaydediyoruz. haliyle bunlar olmadan da hayat zor oluyor.
