müzik olsun. müzik olmazsa ne yaparım be? bazen bir şarkı dinlerken düşünmeden edemiyorum, ya ölünce müzik yoksa? ya bi daha bu şarkıyı dinleyemezsem? psikopatça gelebilir ama öyle. müziksiz nasıl olur yani. umarım müzik vardır cennette. tabii önce cennete girmek lazım.
sinema da olsun. çok sevdiğimiz filmleri, izleyemediğimiz filmleri izleyebilelim. düşünsene, o kadar çok film var ki hala izleyemediğimiz. olsun filmler de... robert de niro filmleri olsun, martin scorsese olsun, alfred hitchcock filan..
kitaplar olsun. okuyamadığımız, okumaya zamanımızın olmadığı kitaplar olsun.
sevdiğimiz insanlar olsun. hayatımızdaki değer verdiğimiz kim varsa...
öldüğümde beni üzecek şeyler: dinleyemediğim şarkılar, izleyemediğim filmler, okuyamadığım kitaplar ve sevdiklerime sevgimi yeteri kadar ve zamanında söyleyemeyişim üzerine olur. hayat, zaten paylaşmaktan ibaret değil midir?
cennetin çok bi meraklısı değilim ama.
şu sayacağım beşlinin klonları topluca çadırıma uğrayıp exclusive bi konser verirse sevinirim.
(bkz: jimi hendrix)
(bkz: patti smith)
(bkz: diana krall)
(bkz: tori amos)
(bkz: jack white)
ön grup olarak da amy winehouse ve bob dylan ı istiyorum.
