ülke olarak kayıp 5000 çocuğumuzun akıbetini sorgularken, neredeyse her gün, dövülen, hayvana yapılamayacak, yapılmaması gereken işkencelere maruz kalan çocuklarımızı izlerken, gece yarıları sokağa terkedilen el kadar bebeklerin ağlayan gözlerinden yaş olup akarken, apartman boşluklarına hatta tuvaletlere atılan ceninlerle ölüp ölüp dirilirken bu işin sonu nereye varacak.
daha 48 saat geçmedi türkiye yi yasa boğan, korkuya ve dehşete fırlatıp atan yozgat lı(nereli olduğunun hiç mi hiç önemi yok aslında) caninin hunharca katlettiği çocuklarımızın cennetlerini bekleyen ruhlarını hapsetmiş bir avuç topraklarını bulalı.
daha biz o annelerle ağlamayı, o üç masum sabi ile ölmeyi bırakmadık ki kardeşim.
nedir bu millete yaşattığınız travmalar.
istanbul un(tabirimi mazur görün) gettolarından birinde iki kadın ellerinde torbalar sokaklara çıkıyor. katlettikleri bir evladımızı parça parça başka evlatlarımızın ayakları altına atıyor, gözleri önüne adeta seriyor.
bu nasıl bir acımasızlıktır?
bu caniliğin sonu gelmeyecek mi?
birileri tırmandırılan cinnet ve cinayet seyrine, sapkın niyetlerin gölgelediği gözü kara akıl ve ruh hastalarına dur demiyecek mi?
yarın kendi çocuklarının yol ortasında yürürken ansızın bir ceset parçası ile, aklım almıyor ama oyuncak bebek kafası koparırcasına koparılıp atılmış bedensiz bir başla karşılaşabileceğini ve hayatı boyunca bu travmayı atlatamayacağını akıl etmeli en azından.
en azından egoistçe bir kendini savunma güdüsü ile dur demeli bu trajediler geçidine.
sıradan vatandaşın trajedisi önemsenmiyor, bir günlük üçüncü sayfa haberi ya da bir ana haberlik korku geçiti olarak görülüyor ama sıradan vatandaşın ensesinde kanlı ellerini hissettiği bu caniliğin gün gelip kendilerine de uzanabileceğini öngörebilmeli birileri.
hem de en yetkilisinden birileri.
hiç hoş şeyler yaşamıyor toplumları.
hiç sağlıklı değil ürperen ruhlarımız.
her bir çocuğumuzla, kadınımızla, insanımızla bir kez daha ölmekten yorulduk artık.
ne yapılması gerekiyorsa, desteğimizi de esirgemeyeceğimizden emin olarak yapın artık.
gerekirse tüm ülke sağlık kontrolünden geçirilsin.
nevrotik, psikolojik (veya her ne ise rahatsızlığı)vb rahatsızlığı tespit edilen ve olması muhtemel olan her birey, belli çerçevede takip altında tutulmalı.
acilen ülkenin kimlikli, kimliksiz(kimliksiz insanlar var ya bu ülkede) tüm fertlerinin parmak izleri ve dna ları, kurumların ortak erişimine açık veri sistemlerine aktarılmalı.
artık bu başıboşluk ve vurdum duymazlık haline son verilmeli.
vatandaşlarımız da uyanmalı artık.
yan dairenizde bir çocuk feryat ediyorsa, ya da bir kadın şiddet görüyorsa kulaklarını tıkamaktan, duymamazlıktan gelmekten vazgeçin artık.
sokağınızda, apartmanınızda, yan dairenizde yaşayan insanlar kimdir, nedir, takip edin artık.
çocuklarınıza ve kendinize sahip çıkın artık.
ben her haberle kahrolmaktan, yitip giden her canla biraz daha ölmekten yoruldum artık.
biliyorum, hepimiz yorulduk.
foseptik çukurlarında, bodrum katların gün ışığı girmez topraklarında bir çiçek köküne, bir damla suya muhtaç, cennetini bekleyen, cennet bekçisi iken, cehennemine hapsolmuş kemiklerden, çürümüş elbiselerden, hapsolmuş hayallerden, solmuş anne, baba, kardeş özlemlerinden ibaret çocuklarımız olmasın artık.
mümkünse bir tanesini bile layık görmeyelim bu sonsuz ızdıraba.
mümkünse bir tanesine bile namert bir el, babası annesi de olsa tek bir kötü söz uzanmasın artık.
gerçekten yeter artık.
bu memleketin yeter artık demekten yorulduğu konulardan biri de hunharca katledilmiş çocukları olmamalı, kadınları olmamalı.
devlet ve millet el birliği ile bu şerefsizliğe son verebilmeliyiz.
tükeniyoruz arkadaşlar.
tüketiyorlar bizi, hepimizi.
sanmayın ki bu sabiler elimize ayağımıza dolanmıyor.
sanmayın ki uzanamayan ellerimize, duymayan kulaklarımıza, görmeyen gözlerimize sitemkÂr değiller.
sanmayın ki öylece kuş olup uçuyor bedenlerinden koparılan taptaze ve capcanlı ruhları.
anlayın ki yeni bir çocuk ölmesin diye, yeni bir anne, baba, kardeş ömür boyu göz yaşı dökmesin diye hep aramızdalar.
aramızdalar ve bizden yardım istiyorlar.
cennetini bekleyenlere aklınızı, vicdanınızı, ruhunuzu, kulaklarınızı, gözlerinizi, her zerrenizi açın artık ne olur.
açın ki cennetinizin kapısında duymayan kulaklarınızla, görmeyen gözlerinizle kala kalamayın.
insanlığımızı, vicdanımızı, yarınımızı budayan caniler siz de durun artık.
cennetini bekleyen çocuklarımız olmasın artık.
