Her babayiğitin yapacağı iş değildir.
işin psikolojik boyutu, sosyolojik boyutu, kafayı hafiften sıyırma, çökme, her unsurun anlamsızlaşması boyutu vardır ki, akıllara zarardır zannımca.
Yakın bir zamanda anneannemin vefatında, gasilhanedeki yıkama rıtüeline annemle birlikte ben de girdim, yok yok dayanılacak gibi bir şey değil!
Lakin yıkamacı hatunların rahatlığı, olayın duygusal boyutunu çoktan aşmış oldukları, her adımı çekirdek çitler gibi doğal bir şekilde yaptıkları gerçeği de vardır. Şaşırıp kalırsınız!
cenazenin yakınları en fazla iki kişi olmak suretiyle tabutlu şekilde merhumu gasilhaneye sokarlar. gasilhane görevlisi iki kişidir. merhum tabuttan çıkarılıp mermere konur. burada öncelikle yıkama işlemi gerçekleştirilir. yıkama işlemi bittikten sonra merhumun tabuta gireceği son hal verilir ve bağlanır. sonrasında kefen sarılmaya başlanır. kefen sarılma işlemi bittikten sonra rahmetli tabuta tekrar konur ve gasilhane de tabut bekleme odasına alınır. ta ki cenaze namazı kılınacak olan vakte kadar.
anneannem bunu yapıyor hatta 2 gün önce annesi vefat etti kendi elleriyle yıkadı. bir ara sohbet ederken hiç korkmuyor musun diye sormuştum yok cevabını vermişti. ben hayatta yapamam çok korkuyorum. tabut görünce bile psikolojim bozuluyor.
Bu işi yapan kişilere gassal denir. Youtubeden gassallik ile ilgili bir kaç video izlemiştim ilginç anılara sahipler çok sağlam psikoloji ister sahsen ben yapamazdim videoda misal gassal bazi cenazeleri yıkarken cenazenin ağladığını gözyaşlarının durmadigini söylüyordu ben etkisinde kalırdım zor bir meslek.
Psikolojiyi bozar. Normal ölümleri geçtim, trafik kazası vb. Durumlar da, ceset bütünlüğünün bozulduğu vakalar gibi, daha nice kötü vakaları yıkayıp, yemek yemek ve gece uyumak, herkesin harcı değildir.
