Lisede bir hocam "hayata sıkı sarılmak isteyen birisini 3 yere götürmeli" derdi ;"hastane,hapishane ve mezarlık"..Bence bu 3 yerden en gerçeği mezarlık.insanı en çok sarsan,düşündüren..ve cenaze törenleri..insan cenaze töreni sırasında çok karmaşık duygular yaşıyor.Daha dun yanıbaşında duran birisini mezarlıkta,onun orada çürüyeceğini ve bir daha yanında olamayacağını bilerek ,toprağın en kuytu karanlık yerinde bırakmak..Çaresizlik,özlem,pişmanlık,yaşanmamış günler,akılda kalmış gerçekleşememiş hayaller,hayal kırıklıkları,acı,gözyaşı,boşluk,koca bir boşluk...evet bunlar ve daha bir çok duyguyu bir arada yaşar insan.Ama öyle bir an var ki,daha ilerisini düşündüğün,empatiyi zorladığın ,kendi cenazen olduğunu düşünerek tabuta dokunduğun,yıkanışını izlemeye cesaret bile edemediğin,saklandığın,kendi içinde kapıştığın ve aslında telaşa kapıldığın ,korktuğun bir an..işte en fenası bu,aynı zamanda en gerçeği.."Dilerim hayatınızın bütün günlerini yaşarsınız."
