mefta, tabutun içinde musalla taşının üzerine konulmuş ve namaza durulmaktadır. ortam tamamen yas halinin sessizliğiyle mühürlenmiş, başlar önde, cenaze son yolculuğuna uğurlanmaktadır. yanyana saf tutmuş insanlar, imamın söylediklerini tekrar ederken önündeki vatandaştan pırt diye ses duyarsın. ilk başta anlam veremez ve aklına ölen kişiyi getirip geçiştirirsin. ama o şerefsizden 2. sesi duyduğun anda yapacak bişey kalmamıştır. önce nefesini tutar, kıpkırmızı olursun, başını iyice iki göğsünün arasına gömersin, ağzının içi şişmeye başlar ve gırtlaktan kıkırdama sesi gelir. işte tam o anda şişen ağızdan ilk hava osuruk tınısıyla çıkar ve devamı durdurulamaz bi şekilde gelir. işte o an varya, o an o duyguyu anlatmak imkansızdır, dünyanın en şerefsiz adamısındır ama buna rağmen gülmeye devam edersin, herkes senden nefret eder ama sen ne yaparsan yap durduramazsın kendini. baban kolundan tutmuş ve seni oradan uzaklaştırırken bile gülmeye devam edersin.
devamı mı?, anlatılmaz yaşanır.
pis bakışları üstüne toplamaktır. ayrıca daha sonra
''aaa ayol filancanın oğlunun laubaliliğini terbiyesizliğini gördünüz mü ? ''
'' bu kadar terbiyesizlik olmaz, oğluuum''
gibi tepkileri de toplayacak bir harekettir.
cenazesinde bulunulan kişiye yakınlık deresiyle ve rahmetliye duyulan saygı, sevgiyle alakalı bir durumdur. eğer rahmetli çok yakından tanınan ve gerçekten çok sevilen biriyse, bırakın osurmayı, sıçan biri dahi görünse gülünecek ne hal nede takat vardır.
kötü ve o civarın sevmediği bir insanın cenaze namazında; mehumu nasıl bilirdiniz sorusuna herkes tarafından ağız birliği yapmışcasına evet denmesine karşılık verilen tepki olabilir. krize giren var mıdır bilmem ama krize girenin acilen çıkması gerekir yoksa o tabuta o girebilir.
