bunlar kendimden örnektir. dedemin, ananemin, babannemin cenazelerinde yaptığımız garip davranışlardır.
dedemin cenazesinde; buzda kayardık, taso oynardık, tasolarımı alan kuzenimle cenaze evinde kavga ederdik, mevlit okunurken torpil patlatırdık, akşam camiye teraviye gider iken cemaatle arkada full time gülen kişilerdik biz.
ananemin cenazesinde; horoz çaldık, kavgaya karıştık, saklambaç oynarken kamyonetin arkasına saklanmamız sonucu araba çalıştı ve giderken siktir et inmeyelim diyen ve bilmediğimiz yerlere yolculuk yapan yine biz.
göçmen bir arkadaşın babaannesinin cenazesine gitmiştim. odaya girdiğimizde cenaze süslü bir yatağa yatırılmış, başında bir kadın makyaj yapıyordu. gelenler, kadının elini öpüp ağlayarak ayrılıyordu ve yemek yemek için salona geçiyordu.
ölümün sessiz yanının isyan mersiyeleri ile kesildiği; böyle durumlarda tecrübeli olmayan insanların ne yapacakları, bu durumu nasıl karşılayacakları konusunda kafalarının karışması ile sık sık meydana gelebilen durumlardır. çoğu gaf olarak açığa çıkar. henüz çok tazedir ölüm, "başın sağolsun, allah rahmet eylesin"e dili varmaz insanın. bunların yerine "geçmiş olsun, hayırlı olsun"a bile varabilir ağız istemsizce. bazen susmak yeterlidir, fazladır bile.
