Cenaze vesilesiyle uzun zamandır görüşmeyen akrabaların, ne cenazeyi nede merhumun ailesini umursamayarak dünyevi meselelerini konuşmalarına vesile olan sacmalıktır.
Bir yanda acılı aile, diğer yanda çayını höpürdete höpürdete uzun zamandır görmediği akrabasına,
- eee sen ne yaptın bi tarla vardı duruyor mu o daha?
+ yok be enişte duruyor geçen seneki kadar mahsul alamadık, ee senin çocuklar ne yapıyor, yıllar oldu görmeyeli büyümüşlerdir
× valla bizim çocuklar iyi büyüdüler, üniversiteye başladılar, arabayı değiştirmissin sende?
cenaze sahibi yer yeni gelene, mevta hakkında içinden geçenleri "boşaltır" ve boşaltırken de katıla katıla ağlar. bu nedenle cenaze sahibi size sarılıp ağlamasını bitirene kadar oturulmalıdır. Bu ağlama, yakınma /ağıt yakma, geleneksel bir grup terapisi olarak görülebilir.
eşimin bizden 5-10 yaş büyük bir manevi ablası var.
Eşimin annesi vefat ettiğinde ben tüm gün eşimin moralini biraz da olsa düzeltmeye çalışıyordum. çok insan içine çıkmadık. lakin sabahtan akşama kadar şahit oldum, ablası gelen ruh emicilere hizmet etmekten acısını yaşayamadı. En son ona "abla bırak şu bunakları az otur dinlen yorma kendini" dedim, şükür ikiletmedi içeri yatmaya gitti. Dışarıdakiler de artık hizmetçilik yapacak birini bulamayınca gittiler.
tavuk pilav yemek için cenaze evine gidiyor gibi halleri var. ilk yarım saat ölü hakkında konuştuktan sonra sıradan muhabbete devam ediliyor.
seneler önce en yakın arkadaşımız vefat ettiğinde bunların aynıları tekrar yaşanmıştı. cenaze evinde bunları yapanları mevlüte falan davet etmedim, arayıp sorana da cevap vermedim. az ölüye saygınız olsun.
bazı yerlerde kalabalık gözükmek cenaze sahibi aileyi onore edebilir. kimse olmazsa kınayan çıkabilir. çoğu belediyenin cenaze kabul yerleri var. ikramlar oraya ait oluyor. aileler de rahat ediyor.
Bir de yemek, çay vs beklerler. Ölünün yakınlarını derin bir gözlem altına alırlar. Kim ne dedi ne yaptı gün sonunda 6 aylık dedikodu taslağı hazırlanır. Ev temiz mi pis mi bu eşyayı alacak parayı nerden buldular gibi saçmalıklar konuşulur. Gereksiz din ve ahlaki öğütler verirler. Sanki siz mağaradan gelmişsiniz gibi.
Sonra çok afedersiniz herkes siktir olup evine gider. Zaten acınız varken bir de ortalığın pisliği, bulaşığı üzerinize kalır.
Bazı adetlerimiz o kadar aptalca ki..
Bi de orda gündelik meselelerden konuşup komiklikler, şakalar yapmaya da dönüyor iş belli bir dakikadan sonra. Klasik insan rezilliklerinden bi tanesi daha işte.
Ölenin yakınlarının sosyal ortamda tutmak içindir. Yalnızlık ıssızlık acıyı katlar. Birlikte yas tutmak bunalıma ve depresyona girmekten korur. Ayrıca gelenler yemek ikramlık da getirirler ki getirmeyenlerin görgüsüzlüğü ayrı konudur.