ölüsünün ardından sakin sakin takılmak isteyen ailenin gelen bir akrabanın feveranı ile birden çığlık ve ağlama püskürtmesine dönen evidir. 'kardeşim ben o kadar ağlamadım, sen mandal olarak neden bu kadar feveran ettin' denilmesi hoş kaçmaz. bu gaza getirici mandal kişisinin yersiz ağıtı sonrası evde bulunan ve ağırlıklı kadınlardan oluşan grup öleni bahane ederek kendi dertlerine de delicesine ağlarlar. bir nevi fight clup terapisi mekanı oluverir ev.
Dedemi kaybettiğimiz için iki gündür bulunduğum yer. Yaşanabilecek en komik olaylardan biri yaşandı biraz önce. Yan sitede bir cenaze daha varmış. Apartman girişinde apartman görevlisine cenaze evi sorulur. Kalabalıkta bir grup insan cenaze evine girer. Çay ikramından sonra yanlış eve girdikleri anlaşılır. Baya komik bir andı.
aynı dertten muzdarip
ve aynı kentten yorulmuşuz
kuşlar uçuyor hayat ne garip
boşver sonra konuşuruz
giydiğim tüm ceketler vücudumu sardı
ceketlerin halini kimse sormadı
en sevdiğim halıya kahve damladı
bunları çabucak geçelim başka ne vardı
üstüme gelme artık benim
zaten koku çok ağır
güzel kesilmiş kenarlarımla beraber
mantarsız bi pizza gibiyim
sanki güneş burda hiç doğmamış gibi
herkes neden suskun sanki cenaze evi
beni üzme bak satarım kadıköydeki evi
gönlümü hoş tut hep burda bul beni
sözlerine sahip güzel bi yüzyüzeyken konuşuruz şarkıdır. sözler de kopipeyst diil alın teri ulan.
aynı dertten muzdarip
ve aynı kentten kovulmuşuz
kuşlar uçuyor hayat ne garip
boşver sonra konuşuruz
sanki güneş burada hiç doğmamış gibi
herkes neden suskun sanki cenaze evi
beni üzme satarım kadıköy'deki evi
gönlümü hoş tut hep buradan öp beni
üstüme gelme artık benim zaten koku çok ağır
güzel kesilmiş kenarlarımla beraber
mantarsız bir pizza gibiyim
söz - müzik: kaan boşnak
düzenleme: yüzyüzeyken konuşuruz
(birkaç yıl sonra utanılacak şarkılar ep, parça 3)
"güzel kesilmiş kenarlarıyla beraber, mantarsız bir pizza" olan kaan boşnak, yine yeni yeniden hüzünlü mü neşeli mi olduğunu belli olmayan bir
şarkıya imza atmıştır, kendisini burdan tebrik ediyorum. evdekilere selam. bu da belki dinlersiniz diye, ki dinleyin:
Şu an bulunduğum yerdir. Bu sabah itibariyle dedemi kanserden kaybettik. Kanser olduğu anlaşılana kadar çok sağlıklı bir adamdı ama takdiri ilahi.
Cenaze evlerine gelirsek ömrümde ilk kez bir cenaze evinde bulundum. Ben ağlayamadım ama ağlayan, dua eden bir kalabalık var.
Telefonlar, gelen giden hiç eksik olmuyor. Bazen derin bir sessizlik oluyor, bazen vefat eden kişiden bahsediliyor. Sözün kısası enteresan bir yer. Allah kimseyi düşürmesin.
