gece 12'den sonra msn'den sacma sapan +18 tadinda yazilar yazan sapik. Yok bilmem seni istiyorum yok bilmem icime cekmek istiyorum falan.
Lan olm erkegim ben erkek !
ilk konusmamizda cembsg diyerekten golu attiğim yazardir. sözlüğe geri dönmüs hayranlarini sevincten gözyaşlarina boğmuştur. mehter marşi eşliğinde bizlerde 'hoşş gelişler ola' diye tempo tutuyoruz.
kücükken hep anneme bana abi yapın diye aglardım ben. öyle boyle degil ama, bildigin aglardım. tıpkı "benim adım sevgi, ben kimseye kızamam ki" derken agladıgım gibi. icli icli.
sonra büyümeye basladım, kuzenlerim vardı, onlara abi dedim hep. ama yok, benim aradıgım abi boyle degildi, olmamalıydı. hayal dünyamda yasardım hep zaten, orada bir abi yarattım kendime. onunla konustum durdum. büyük kardes olmanın getirdigi zorlukları onunla atmaya ugrastım, daha cocuk sayılabilecek bir yasta yasadıgım tüm her seyi o sekilde unutmaya calıstım, sizofren olucaktım sırf bu yüzden, kıyısından dondum o derece*
biraz daha büyüdüm, hayal yetmedi artık. keske daha cok aglasaydım anneme dedim kimi zaman, sonra ben de güldüm kendime. sansıma küstüm en sonunda. vazgectim aramaktan da, abiden de...
büyük acılar yasamadım belki de, ama cok etkilendim her seyden. hassastım hep. kırılgandım, kırıldım yine. düştüm sandım, tutundum bir yere, kalkmaya ugrastım. yalpalandım biraz, daha sıkı tutundum, dikleştim sonunda.
her seyin sonunda donup baktıgımda gordum ki, cocukken "bana abi yapın" diye agladıgım abiyi bulmusum ben, zook demişim ona, ondan farketmemişim belki o ana kadar.
aşk acısı çeken güzel kardeşim. hayatını adadığı aşk'ına ulaşamayacak olması sebebiyle hüzün deryasında savrulan bir sandal misali... kaderde sana böyle entry girmek de varmış be çocuk. bir yanın hüzünlü, bir yanın hınzır.
