bir baba düşünün. daha hayatının baharındaki evladını yok yere yitiren bir baba.
düşünmesi bile zor. düşünmesi bile acı verici. empati yıkar deler geçer bu konuda ciğerini.
çok yandım denizlere yanmasına da, o anaya, o babaya daha bi yandım be. derken bi gün nasıl oldu bi yerde okudum cemil gezmiş'in vefat haberini...
sanki evimizden birisi vefat etmişti. soframızda oturan, bizle sohbet eden birisiydi sanki o giden.
nasıl geçti acaba o babanın hayatı? hayattan bi beklentisi kaldı mı acaba?
acılarla yoğrulmuş, acılara bürünmüş bir hayat. yıkılan bir aile. yıkılan bir ana.
yüreği kocaman bir baba. derler ki allah evlat acısı vermesin. nasıl dayandı yorgun yüreği bir hiç uğruna asılan oğluna? şimdi yüreği oğluna kavuşmuştur umarım.
