iki cemaatçiyle beş dakika vakit geçirildiğinde anlaşılacak durum.
ne zaman iki cemaatçiyi bir arada görsem "abi allah orada bizim için dereler, evler, huriler hazırlıyor. birbirimize dua etmeyi unutmayalım olur mu abi" dediklerine şahit oluyorum. yüzlerinde ki gülümsemede oluşan biz cennete gidiyoruz siz yarrağı yediniz tavrı da bir tuhaf ayrıca.
kalptekileri bilemeyiz ama cemaatçi birçok kişinin kibirli olması sanki bu önermeyi doğruluyor gibi.
edit:nerden biliyorsunuz diye sormayın. bir ara cemaatçi arkadaşlarım vardı.
