tam 4 sene önce, sömestr tatilinde o zamanki aklıma uyup da bir hafta ben de bu gruba dahil olmuştum. öss zamanıydı o zamanlar. (bkz: hey gidi günler) samimiyetle söylüyorum, bir senede çalışmadığım kadar o bir haftada çalıştım. arada namaz da kıldık, evet. ama bir yatsı namazı vakti hocanın gözünden kaçıp da galatasaray-manisa maçını (5-3) izlemiştim de selçuk inan'a hayran kalmıştım. ne çakmıştı hayvan tam doksana. neyse konuyu saptırmadan, öyle önyargıyla sallamayalım pastırmadan.
bunu büyük bir samimiyetle söylüyorum: gerçekten üzüldüğüm insanlardır. hiçbir suçlama ya da aşağılamada bulunmayacağım. zaten bir çok kişi bu yurtlarda kalan öğrencilerin maddi sıkıntılar nedeniyle bu yolu seçtiğini biliyor. aslında bunu cemaat de biliyor. "kalsın iki-üç ay beynini yıkarız nasıl olsa bu sürede. 4-5 yıl biz ona bakarız, sonrasında o da bize çalışır." mantığıyla hareket ediliyor. tabi olan bu yurtlarda kalan öğrenciye oluyor. akşam canı sıkılınca bi şişe şarap alıp "arkadaşım diyebildiği kız"ın evine gidemeyen, öyle durduk yere bi kızı dansa kaldıramayan, yeri gelince arkadaşlarıyla birlikte dağıtamayan bi erkek...
şimdi gelir altına bu yazının, hayatın anlamı bunlar mı? sen bunun için mi yaşıyorsun? diye. baştan söyleyeyim arkadaşım, "bunlar için yaşamıyorum. bunlar-la- yaşıyorum."
